Ontslagdag

27 januari
Alweer vroeg om 6.15 uur komt de zuster bloed prikken. Daarna nog wat medicatie en dan val ik weer lekker in slaap. We hoeven ons ivm het tijdverschil van 4,5 uur met Nederland ook niet zo druk te maken vanmorgen want er is nog geen bericht van menzis ivm mijn ontslag. We slapen dus ook even lekker door. Zo af en toe worden we door een telefoon gestoord maar ik slaap ook zo weer in. In de loop van de morgen neem ik nog maar eens een hete douche, het kan nu nog. Ik rommel mijn spullen ondertussen nog wat bij elkaar. We bestellen ontbijt en nemen rustig de tijd hiervoor, natuurlijk onder het genot van een brullende tv want dat is typisch Indiaas zodra ze wakker zijn staat dat ding aan en zappen ze zich het lamlazerus. Ondertussen ben ik er al aan gewend en tijdens mijn verblijf ik nu dan ook wel de nodige soap series en Bollywood films gezien. Je moet wat doen om de lange dag in bed door te komen. Letika de mevrouw van de administratie komt ook nog even langs om te melden dat ze nog steeds geen bericht hebben gehad van menzis, super slecht dat ik daar steeds achter aan moet. Stel je nu voor dat ik niet in de gelegenheid was om zelf iets te ondernemen hoe had het dan gegaan. Ik hoorde van iemand anders hier dat ze echt niks doen voor er garanties van de betalingen zijn. Ik ben echt best pissig dat het zo gaat met de zorgverzekeraar en de reisverzekering en dat krijgt zeker nog wel een staartje als ik thuis ben. Ik bel maar weer met hun om ze te vragen op te schieten. Maar er komt niks binnen per fax en per mail. Hun het vriendelijke verzoek gedaan om mij te mailen dan kan ik het zelf doormailen. Ik mag mijn hotmail aan de administratie openen. Ondertussen belt er weer iemand anders van menzis hoe het met me gaat, niet goed dus omdat jullie je werk niet hoed doen! Ze werken dus ook langs elkaar heen blijkbaar iemand anders is ermee bezig en deze werk haar lijstje voor vandaag af zonder verder te kijken. We hebben ondertussen, het is tegen 3 uur, ook maar een lunch besteld want het ziet er naar uit dat we nog miet weg zijn. Dhiraj is tussendoor even weg geweest om de telefoon op te waarderen en op kantoor een pakket van Devi Boerema aan te nemen en die baalt natuurlijk ook dat we niks verder komen maar hij blijft geduldig bij me wachten. Ik ben in de loop van de middag nog maar een paar keer naar beneden gelopen om te informeren hoe het ermee staat en uiteindelijk de telefoon maar weer eens gepakt en nogmaals met menzis gebeld. Daarna is het eindelijk voor elkaar maar Pff wat een gedonder en te zot voor woorden dat ik alles zelf moet doen. Dan komt de ziekenhuis molen weer op gang en moet de arts alles nog een keer bekijken of het accoord is voor hij een definitief ontslagbewijs afgeeft. Eindelijk zo tegen half 8 's avonds krijg ik dan het bericht dat ik mag vertrekken. We nemen een riksja want ik mag nog niet al te veel lopen. Aangekomen bij ons appartement is Julian, de nieuwe vrijwilliger, ook daar en kan ik mijn oude vertrouwde kamer weer opzoeken. Ik probeer direct iets aan de buitenwereld te laten weten dat ik weer thuis ben. Ik Skype met mijn ouders en zet een berichtje op Facebook. We kletsen nog even wat na over de afgelopen periode. Ik word gebeld door de ANWB alarmcentrale met de vraag hoe het met me gaat. Blijkbaar weer iemand die niet helemaal op de hoogte dus ik vertel dat ik net thuis ben omdat de garantiestelling zo lang geduurd heeft van hun kant. Ik geef haar aan dat ik een brief van de arts heb dat ik business moet vliegen. Ik had al eerder een collega van haar gesproken die aangaf dat zij dat tzt met de reisverzekering zouden gaan regelen als het zover zou zijn. Ik geef haar aan dat ik een heel epistel van de arts heb en een schriftelijke opdracht om business te vliegen dat zal ik haar morgen, dinsdag, mailen en dan belt de me dinsdag hierover terug. We wachten af. Ondertussen is het al laat geworden en ga ik naar bed, mijn eigen bedje met een iets zachtere matras dan in het ziekenhuis.