De terugreis ... Hoe zal het gaan met mijn lijf.

1 februari
Na een heerlijk nacht in een Westers bed met een heerlijk dekbed wordt ik rond 7 uur wakker. Helemaal geen last van de bruiloft gehad. Ik bel eerst de receptie om te vragen of er ontbijtbuffet is of dat ik op de kamer moet bestellen. Omdat er meer gasten zijn is er buffet beneden. Na een hete douche ga ik ontbijten. Een omelet met geroosterd brood, fruit, sapje en koffie en daar moet ik het mee doen en dat gaat vast lukken. Ik meld me bij de receptie om af te rekenen. De taxi staat al klaar en een Engelsman die hier gestrand was gaat ook mee om te kijken of hij u wel door kan vliegen naar zijn eindbestemming. De rit naar de terminal duurt maar 15 minuutjes dus ik ben heerlijk op tijd. De bagage kan door de scanner en Ik check in bij de business class balie, wel lekker ik ga om alle rijen heen. Na het inchecken staat er een rolstoel klaar die me naar een speciale douane balie brengt voor de paspoortcontrole ook daar omzeil ik de rijen. Dan moet ik zelf door de Security en ook de handbagage. Het is hier wel leuk met de flessen water die je meeneemt. Ze vragen je of je er een slok uit wilt nemen en dan mag je zoveel mogelijk flesjes gewoon meenemen. Dus niet dat spastische gedoe wat ze op Schiphol hebt dat je alle flesjes weg moet gooien en zonder water het vliegtuig in moet gaan. De man rolt me naar de business lounge van Brutish Airways waar een heel buffet met eten, drank, drankjes etc klaar staat waar je zo gebruik van kunt maken. Ik nestel me in een zetel en ga even internetten, ook gratis Wifi natuurlijk. Ik heb nog even contact met Varanasi, de laatste directe contact momenten....... Straks moet het weer via Skype, mail en app. Eerlijk gezegd ben ik best zenuwachtig over de vlucht en wat het nu weet met mijn lichaam gaat doen, net teveel aan denken Petra positief blijven dat werkt altijd in je voordeel. Als het boarden begint word ik netjes gehaald en naar vliegtuig gereden tot aan de deur van het vliegtuig toe. Ik geef de man een tip als bedankje. Ik vlieg in stoel, bed, zetel hoe zal ik noemen nummer 3F, aan het raam. Het zijn prima stoelen die je tot een bed kunt omtoveren, lekker handig. Je hebt helemaal geen last van medereizigers want via een soort ophaalraam met melkglas kun je je afsluiten van je buurman/vrouw. Het is niet druk in de business class dus de stewardessen hebben ook alle tijd voor ons. Eerst een heet verfrissingsdoekje en daarna een welkomsdrankje champagne cocktail Kir Royal met heerlijk zoute nootjes. Ook krijgen we een tasje met allerlei dingen zoals crème, tandenborstel, kam etc etc. Het begint al goed. We vertrekken een uur te laat en het zou me verbazen als we dat nog in gaan halen, hoewel als we de wind goed mee hebben...... We krijgen eten en we krijgen een heel mooi menu met diverse keuze mogelijkheden. Ik ga lekker voor een heerlijke kipschotel met chanpignons, broccoli en aardappel gratin. We krijgen allen geserveerd op mooie borden en met veel, heel veel bestek. Alles gaat erg relaxed en we hebben ruim tijd om van het eten te genieten. In de economy heb ik altijd het idee dat voor ik begin te eten ze alweer aan het ophalen slaan met de eerste rijen. Dus ik neem ook de tijd om lekker te eten. Ondertussen drink ik heel veel water zoals door mijn dokter opgedragen en als gevolg daarvan moet ik natuurlijk ook vaak de wc bezoeken maar die is ook voor ons alleen dus geen rijen. Ik kijk wat filmpjes, werk mijn dagboek bij, lees wat en dan bouw ik mijn comfortabele stoel om tot een bedje, kussens onder mijn voet en heerlijk slapen. De vlucht is rustig zonder turbulentie dus ik slaap ook echt lekker een paar uur. We krijgen voor we landen nog een soort lunch en ik kies voor kip tikka een Indiaas gerecht. Helaas moeten we nog 45 minuten boven London blijven rondcirkelen omdat het te druk is om te landen. Ik zal mijn aansluitende vlucht wel niet meer halen denk ik, afhankelijk waar ik naartoe moet lopen vanaf de aankomstpier. Ik stap uit en dan blijkt dat in het vliegtuig wel 20 Indiaase, vooral oude, mensen zitten die per rolstoel vervoerd moeten worden. Een man geeft me aan dat ik het zo wie zo al niet meer ga redden en waarschijnlijk op een andere vlucht over gezet moet worden. Ik wacht en wacht en wacht en dan mag ik in de auto mee, we rijden door hele catacomben van het vliegveld en als we ergens bij een controle komen krijg ik te horen Too late....... Ja dus. Ik word gedropt bij een balie en die boeken me over op een volgende vlucht, 1,5 uur later. Ik bel even met de alarmcentrale om te melden dat ik, ivm de taxi, later op Schiphol kom, gepland 20.20 uur.Ik loop naar de post waar de rolstoelen worden geregeld en daar moet ik ook even wachten want ook daar kom ik die Indiaase oudjes weer tegen. Ik kan natuurlijk wel een stukje lopen dus ik loop met de begeleidster en de rolstoelen mee. Bij de controle geeft de mevrouw daar aan dat ze me beter in de business
Lounge kan zetten en vanaf daar een rolstoel regelen omdat de gate nog niet bekend is. De mevrouw van de rolstoel is erg boos dat er voor mij niets geregeld is en ze geeft aan dat ik daar zeker een klacht over in moet dienen omdat er grof voor betaald moet worden. In de business lounge geeft de mevrouw achter de balie aan dat zij de rolstoel gaat regelen en ze stuurt me naar het buffet, ik neem wat fruit en een heerlijke appelsap. En dan eindelijk komt daar de rolstoel en dat was ook wel nodig want we moeten naar gate 23 en dat is me toch een eind lopen. Ik kom mooi op tijd en wordt vis de lift in het vliegtuig gezet, business class natuurlijk weer maar wel anders dan op de andere vlucht. We zitten met z'n tweeën in business class de rest van de stoelen is vrij. De vlucht vertrekt op tijd en binnen 50 minuten zijn we over. We krijgen natuurlijk weer een echte maaltijd zelfs in deze korte tijd. We landen volgens mij op de verste plaats en moeten nog wel 20 minuten taxiën voor we er echt zijn. Er staat geen rolstoel bij de uitgang en er zijn ook geen mensen dus ik loop voorzichtig naar de douane en daarna naar de bagageband, mijn tas met label priority ligt al rondjes te draaien op de band dus ik kan zo weg. Als ik onderweg ben naar de STA balie waar mijn taxi komt belt de chauffeur al dat hij er aan komt. Ik hoef maar 5 minuutjes te wachten en dan is Edward de chauffeur er ook en kunnen we richting Dedemsvaart. Hij rijdt speciaal voor de alarmcentrale's. Dus hij weet dat er ook iets met me is. Hij belt direct naar zijn baas om te melden dat er geen rolstoel op Schiphol was en hij geeft aan dat ik dat ook moet melden omdat er grof voor betaald moet worden. We hebben een leuk gesprek in de auto, hij is een echte FC Utrecht fan en morgen speelt die tegen 020 dus hij is er helemaal klaar voor. Om 11.40 uur ben ik thuis. Ik bel even bij de buren aan maar ondanks dat er volop licht brandt zijn ze er niet dus ik duik direct mijn bed in nadat ik mijn ouders gebeld heb dat ik de reis goed heb doorstaan. Morgen maar kijken hoe ik me dan voel. Heerlijk mijn eigen bed..........welterusten