Op stap met ex leerling en een andere fotograaf
Door: Petra van der Wal
Blijf op de hoogte en volg Petra
08 September 2014 | India, Benares
Christiaan Bosma met wil ik al jaren contact heb. Haar medewerkster introduceert ons en ze herkent me direct van de contacten met haar man, erg leuk om haar te leren kennen ik had al gehoord dat ze hier was om Open Hand te schilderen en op te knappen. We nemen samen plaats aan een tafeltje en praten even bij. Achter ons zit Baba Godiva weer met Chris en Peter, zijn vaste maatjes, en ik laat hem even het bericht zien op Facebook wat Leaf mij stuurde n.a.v. mijn foto en berichtje. Ik ontbijt maar weer met fruit en curd dat bevalt me eigenlijk wel prima. Het is wel leuk om te zien dat je allerlei mensen samen kent en zo zie je maar het wereldje van de reizigers hier is ook maar heel klein en dat in zo een wereldstad. Ik kijk nog snel even Facebook na dan is ook dat weer gebeurd en ook check ik even mijn app'jes, omdat ik geen Wifi heb heel de dag lopen die ook een beetje achter. Na Aum Cafe ga ik door naar The Bed, Anthony, kijken of hij nog een geschikt pak voor mij heeft in de juiste maat. Natuurlijk had hij zijn huiswerk al gedaan en al van alles voor me bij elkaar gezocht. Het is alleen zo vreselijk klam dat ik amper mijn kleren uit kan krijgen laat staan nieuwe aankrijgen. De eerste die ik pas zit goed dus ik ga ook even niet meer passen op dit moment. Rond half 1 heb ik afgesproken met een oud fairmail leerling om te gaan fotograferen op de ghats. We hebben bij Assi Ghat afgesproken maar na een dik half uur wachten is hij er nog steeds niet. Dus is verplaats mijzelf van de trappen en een vriendelijk Indiër die een heel gesprek met me begonnen is naar Festive Villa waar ik anders ook vaak zat. De eigenaresse herkent me direct en heet me van harte welkom. Ik neem maar een lemon soda want het kan zo idd nog wel even duren voor Anil komt. Hij neemt Vineeth mee ook een fotograaf waar ik op Facebook contact mee heb, die zit al weken te zeuren dat hij met mij op stap wil om foto's te maken. Al met al komt Anil dus veel te laat en dan is het nog wachten op de andere fotograaf, die blijkt op main Gatt te staan dat is nog wel een stief kwartiertje fietsen als je niks tegen hebt in ieder geval. Ik heb om 16.00 uur afgesproken met een ander leerling van mij Aradhana die ik nog niet gezien had omdat ze ver buiten Varanasi woont. Dus dat laat ik zeker doorgaan dan maar geen fototrip met de jongens. Na een half uur wachten komt hij toch nog en hij laat me direct zijn indrukwekkende inhoud van zijn fototas zien. Het is inderdaad wel een hele volle tas met mooie en kostbare lenzen zeker voor hier een mooi en duur bezit. Hij zag er op Facebook best leuk uit maar dat viel in het echt helaas tegen, ja je kunt ook niet alles hebben he. We besluiten nog een klein eindje te gaan lopen en foto's maken maar dat gaat niet zo gemakkelijk. De trappen om over te lopen zijn overstroomd met modder en je zakt er diep in weg. Ik ben iets zwaarder dan de gemiddelde Indiër dus als die er al in wegzakt wat zal er dan met mij gebeuren. De jongen leiden me langs een veilige weg, naar ze zeggen, en gelukkig bereik ik zonder moddervoeten de eerste veilige trappen zonder modder. Ik dacht dat het alleen hier zou zijn maar verderop is het weer raak. We gaan nog een stapje verder dat gelukkig ook goed gaat, vraag alleen niet hoe??
We gaan maar achter de ghats langs terug via hele kleine straatjes waar je de weg zo kwijt bent maar Anil weet gelukkig de weg. Ook daar maken we nog wat foto's en dan neem ik afscheid van de beide heren. Volgende week zondag gaan we weer op stap en maar hopen dat de modder dan iets minder is op flink opgedroogd. Ik krijg ondertussen ook al telefoon van Anil of Aradhana al mijn kant op kan komen. Ik loop dus naar Open Hand waar we afgesproken hebben. Diverse riksja rijders stoppen bij me met het idee dat ik op hun sta te wachten, wel een leuke situatie dat er opeens drie om me heen staan dus ik maak er maar een spelletje van en geef hun aan dat ik echt niet kan kiezen wie ik moet nemen. Ze moeten ook wel om mijn humor lachen gelukkig, er zijn er bij die ik al jaren tegenkom hier dus die kennen me ondertussen. Na verloop van tijd komt Anil met Aradhana samen op de fiets aangereden en we zijn blij elkaar weer te zien. We gaan naar Mark's Cafe tegenover Open hand want die is op zondag dicht. Daar drinken we samen even wat en ik krijg van Anil een brief van Dhiraj. In verband met een bepaalde situatie kunnen we elkaar helaas niet zien dus contact gaat via brieven. Ik ben blij met de brief van hem. We gaan daarna naar mijn huis en Anil gaat terug want die heeft bijles. Aradhana ontmoet daar direct een van de jonge dokters die er ook woont en ik vertel hem dat ze ook dokter wil worden. Hij vindt het prachtig. We gaan naar boven en ik laat haar mijn kamer zien, die vindt ze erg mooi. Ze had er geen voorstelling van zei ze tegen me. Maar ze zei me ook dat ze het niet kan geloven dat ik er weer ben, het is zo een lieverd en het voelt een beetje als mijn namaak dochter. It is just a dream you are here again zegt ze.
Ik laat haar voor haar en haar broers en vader t shirts uitzoeken en geef haar nog wat kleine cadeautjes mee. Dan moet ze echt naar huis want ze moet echt nog wel een dikke 6 kilometer fietsen, ze woont erg ver buiten de stad.We beloven elkaar gauw weer te zien. Ik ga daarna terug naar Festive Villa want opeens heb ik zin in pizza. Ik heb ondertussen een weggetje achterom gevonden dat ik niet steeds langs alle bekende winkeliers hoef te lopen ook wel prettig af en toe. Bij Festive Villa hoor ik dat de gasfles leeg is en dat ze net een nieuwe halen dus het duurt even, een half uur plus 15 minuten om de pizza te bakken geeft ze aan maar pas na 1.15 uur staat de pizza vegetables dan voor mijn neus en die is heel anders dan ik altijd gewend was, hij is zelfs een flauw, jammer ... Ik eet 1/4 deel op en de rest neem ik mee want ik moet nodig internetten dus naar een andere plek want hier is geen internet. Dan maar weer terug naar Marks' Cafe waar ik dan nog maar een cola pak om de darmen even schoon te vegen. Zo tegen 20.30 uur ga ik terug naar huis en ondertussen is het ook flink rustiger in de straten. De dames zijn binnen, zitten vast voor hun favoriete soapserie, dus ik kan gelijk door en ik duik gelijk onder de douche. Ik heb nog een uur voor de stroom eraf gaat dus snel even de telefoon opladen want die ben ik zo meteen als zaklamp nodig. En iedereen voor straks Trusten
Liefs Petra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley