Mijn Amerikaanse vriendin Gwen en haar droom

Maandag 15 februari 2016
Vandaag maak ik er een rustige dag van. Dhiraj meld me dat hij gisteren naar de dokter is geweest en heel vroeg is gaan slapen. En hij voelt zich gelukkig weer wat beter. Hij komt vanmiddag voor onze afspraak met Gwen. Ik rommel lekker wat aan vanmorgen en ontbijt thuis. De yoghurt gooi ik weg die vertrouw ik niet dus het wordt droge crackers met een heerlijk bak thee. Ook niks verkeerd mee. Ik wek ondertussen wat dingen bij op email want in verband met de storingen loop ik wel achter met het een en ander. Verder ruim ik wat foto's op in mijn telefoon zodat ik weer ruimte krijg om wat foto's te maken. Ik ga nog een uurtje plat zo na de middag en rond 2 uur ga ik richting Mark's Café waar Dhiraj en Gwen al zitten te wachten. Gwen is een Amerikaanse ik denk ergens tussen 65 en 70 jaar oud. Ze heeft haar leven in Amerika opgegeven zoals ik begrijp van haar veel onroerend goed verkocht voor goed geld en is al 4 jaar in India. Ze geeft aan hier dood te zullen gaan en heeft ook geen drang om terug te gaan terwijl ze wel een dochter er heeft wonen. Ze heeft het plan om een tempel te kopen en hier iets in te beginnen op jet gebied van spiritualiteit. Verder zoekt ze een andere plek om te wonen en Dhiraj weet iets voor haar. Ze heeft echt plannen om veel geld uit te geven en het is een groots project. Omdat ze mij vertrouwd heeft ze me gevraagd of Dhiraj voor haar het een en ander kan doen. Het is altijd handig als je hier met de overheid te maken krijgt om er iemand bij te hebben die de taal spreekt. Het zou voor Dhiraj ook een mooie mogelijkheid zijn om wat geld te verdienen. En het gaat om een project voor langere tijd. Er zullen ook veel verbouwingen plaats moeten vinden dus daar heeft hij ook wel weer contacten voor en misschien kan hij een en ander coördineren. Ze is hier al heel lang mee bezig maar een tempel kopen in India door een buitenlander is niet niks. Ze gaat echter eerst nog een maand weg, ze moet zo wie zo het land uit om haar visum te vernieuwen en daarom gaat ze naar een plek waar Boeddha is geboren. Voor mij een onbekende plek want ik ken andere plaatsen waar hij zou zijn geboren maar dat zijn zeer toeristische plekken. Ze is erg gedreven in het spirituele en heeft een aantal leermeesters. Het gesprek met haar is erg prettig maar af en toe merk ik dan toch dat Engels niet mijn thuis taal is. Jet vertellen van een aantal zaken gaat af en toe zo snel en met woorden die ik niet ken dat ik de weg af en toe even kwijt ben. Gevoel komt uit je thuistaal en niet uit een taal die je hebt aangeleerd. Diezelfde ervaring heb ik al eerder gehad met een Engelse met wie ik hier samenwerkte. Erg diepgravende bespreken over de spiritualiteit ga ik dus niet voeren in het Engels maar ja je weet maar nooit of dat nog beter gaat worden naarmate ik meer gesprekken in het Engels voer. Ik vind het al lang fijn dat het al voelt alsof het mijn eigen taal is en met alle Indiërs kom ik er echt heel ver mee die zitten nog wel een niveau lager met hun Engels. We lunchen even en aan het eind neemt Dhiraj haar mee op de scooter naar het appartement wat te huur is. Ik ga richting Megha want we gaan naar Spencers DE supermarkt hier, ik ben benieuwd. Ik moet voor een collega wat kruiden voor de Indiase keuken meenemen dus die hoop,ik zeker te kopen en verder ben ik niet veel nodig maar een supermarkt is altijd leuk in een ander land. We lopen want het is lekker weer en het is net na IP mall dus dichtbij. Ik neem wat fruit mee, pakjes soep, noedels, kruiden, een pakje boter en wat drinken. Het is wel een supermarkt waar je veel kunt krijgen maar niet te vergelijken met die bij ons. Als ik de volgende keer langer ben ga ik hier zeker vaker heen om groeten te helen en zelf ook meer te koken. We nemen een riksja terug naar huis en ik ga direct door naar mijn eigen huis om nog heerlijk van de avond te genieten. Ik neem maar wat crackers, alweer hoor ik iedereen denken, en ga wat lezen en mijn dagboek bijwerken. Ik loop een klein beest achter. Ik ga eerst even slapen en als ik later wakker wordt ga ik mijn moeder bellen, bij ons is het dan ondertussen 1.00 uur in de nacht en in Nederland 8.30 uur we Skypen en daarna ga ik mijn kussen weer opzoeken, welterusten tot morgen