Geld ...jippie

Ontbijten met de gebruikelijke yoghurt met banaan en wat muesli. Langzamerhand raakt bij ons ook de voorraad uitgeput en. Leren we zuinig leven. Elke dag is er weer de hoop dat we geld kunnen krijgen maar tot op heden is dat nog niet gelukt en moeten we zuinig zijn met alles.
Daarna met de riksja naar Ganga Learning Center gegaan rond half 11. Op school eerst met de kleintjes wat Engels geoefend. Naam noemen, vaders naam, moeders naam en hoe oud ze zijn. Het zijn wel standaard zinnen die erin geramd worden. Ik weet niet of het kind wel weet wat hij of zij zegt. De spontaniteit is niet echt aanwezig op deze manier. We proberen weer wat mooie foto's te maken. Ondertussen kennen de kindjes ons ook al goed dus ze voelen zich wel thuis bij ons.
Zoals gebruikelijk wordt er ook weer lunch gemaakt ook voor ons het is vandaag puri met een mengsels van aardappel en sojabonen, erg smaakvol.
Na de lunch zou er normaal een Skype sessie zijn met Skype Grannies maar de man van de vrouw die dat doet uit Engeland is erg ziek dus het gaat niet door. In plaats daarvan geeft Prem een soort computer instructie, wat is de muis etc etc. Dit hebben ze al vaak gehad dus het is alleen een soort van vulling van de tijd.
Als de dames van het naaiatelier klaar zijn gaan we in colonne op huisbezoek bij de moeders en de kinderen. De dames hebben de grootste lol met ons door het dorp te lopen en ons te tonen aan de hele community. Het levert wel mooie foto's op zo her en der. Ik geef aan Sunita, het hoofd van het atelier, aan dat ik ze zal printen en naar de school zal brengen om uit te delen. We gaan naar binnen bij diverse kinderen en moeders en het valt me nog niet echt tegen hoe ze wonen, al met al nog stenen huizen met een redelijke inrichting. Overal waar we komen krijgen we natuurlijk iets, thee, koekjes, bananen, nog meet thee en tot slot bij de laatste somosa's, heerlijk dat was lang geleden dat ik die had gegeten. Bij Fairmail aten we die elke dag na de les en ik vind ze lekker maar aangezien ze gefrituurd zijn zijn ze niet echt gezond. Terug bij Ganga Learning Center gaan we met de riksja terug naar Assi. Ik stap in Assi uit om zoetigheid voor Dhiraj zijn familie te kopen voor ons bezoek vanavond. We rijden langs een geldautomaat waar de rij niet zo lang is dus na de bakker doe ik een poging. Ja wat is niet lang zullen jullie je wel afvragen nou een rijtje van een man of 25 goed te doen lijkt me. Het enige risico is dat hij leeg raakt..... als ik in de rij ga staan komt er ook een Indiase dame achter me staan. Ze brult Naarden bewaker van de geld automaat iets en opeens worden we beide naar voren geroepen. Bij de bank heb je een aparte damesrij maar bij de geld automaat????
Ik ga lekker mee en blijf rustig vooraan wachten. In de rij staan ook toeristen en eentje flipt helemaal richting mij. Hij scheld me uit en zegt dat hij op ,ik spuugt. Wat is dat voor een vertoning roept hij wat ben jij meer dan ik, waarom moet ik in de rij en kun jij voor, wie denk je wel niet dat je bent. Ik ga wijselijk maar nergens op in. Vrouwen hebben niet zo een goede plaats tov de mannen in India maar hierbij worden ze dan toevallig voorgetrokken. Na een aantal mensen ben ik aan de beurt. Ik kan per pasje 2500 rs trekken en mag maximaal 2 pasjes gebruiken volgens de bewaker die erbij blijft staan. Dus ik pin van ING en Rabo en jaar hoor HIEP HIEP HOERA ik heb 5000 rs ongeveer 70 euro. Ik kan er nog niet zoveel mee, in ieder geval nog niet mijn huur betalen, maar ik kan wel weer eten en drinken kopen, jippie. Ik voel me een heel blij kind. Als ik de geldautomaat uitloop verwacht ik nog een scheld kanonnade maar ik wandel direct door zonder iemand ook maar een blik waardig te keuren. Het kan me niks schelen maar ik heb GELD!!!!
Snel nog even bananen gekocht en dan ga ik langs Megha en de baby. Die is weer in paniek omdat de baby iets van melk heeft opgegeven maar het kind is zo lekker rustig en goed te pas dat er volgens mij niks aan de hand is. Maar ze wil met alle geweld naar het ziekenhuis. Ze belt haar moeder om raad te vragen. De hulp die er is geeft haar volgens mij ook aan dat er niks aan de hand is. Dan belt ze haar man in paniek op en geeft hem aan dat ze NU naar het ziekenhuis wil. Ik geef haar aan dat er niks aan de hand is elke baby geeft weleens wat melk op na het voeden en als het dagen duurt moet je in paniek raken maar ja zij moet het weten. Ik ga naar huis ik hoor het wel wat eruit komt. Ben wel een beetje klaar met deze paniek zaaiende moeder. Je kunt het ook overdrijven zeg.
Dan ga ik terug maar huis en we nemen samen, Gerda en ik, een riksja richting Dhiraj. Belinda en Johan en Tom komen ook. Ik knuffel even met de hele familie en ben vlij hun weer te zien. Dhiraj zijn vader is er ook, die had ik al even niet meer gezien. Ik geef zijn zusje Deepa een ketting die ik voor haar had meegenomen en geef de moeder de doos met zoetigheid.
Het is een gezellig etentje en we lachen wat af met elkaar. Vooral Tom met zijn Ierse Cynische humor kan er wat van. Ik vind het leuk om hem op stang te jagen en dat is wederzijds.
Na het eten gaan we met Dhiraj en Tom op de scooter en motor terug naar huis.
Thuis gekomen Skype ik met mijn moeder die heb ik sinds zondag nog niet weer kunnen bereiken dus we hebben wel het eea bij te praten.
Dan lees ik nog even en ga daarna heerlijk slapen morgen niet te laat opstaan., Trusten.