Astha playgroup

Brrrr wat is het vroeg 4.30 uur gaat de wekker.... Ik poets mijn tanden fris me op en ga richting Assi. De winter komt er nu echt aan En de Indiërs zijn al flink ingepakt. Ik vind het een heerlijke temperatuur het is nu ongeveer 18 graden en overdag rond 28 graden. Anil heeft Sandra opgehaald want die is bang in het donker ... Dus met z'n drieën lopen we naar de Ghat en we zijn nu op tijd. Ik probeer wat foto's te maken maar het licht van de schijnwerpers hindert me vreselijk. We lopen na de Arti langs de ghats, heerlijk rustig zo in de ochtend.
Ergens halverwege steken we door de smalle steegjes naar de Main road en we nemen een motor riksja terug omdat ik toch nog eeg last van mijn hielspoor heb. Ik ga eruit bij Shivala Ghat en de beide anderen gaan verder. Straks ga ik naar een nieuw opgezet schooltje voor kleuters Astha playgroup in het buitengebied dus dan heb ik nog even tijd om te relaxen. De man die het project heeft belt me of ik er nog aan denk.... Natuurlijk weet ik het en ik vraag hem of hij mij thuis af kan halen ipv bij Open Hand dat gaat hij doen.
Thuis ga ik eerst lekker douchen en nog even relaxen. Zo rond 11 uur belt hij dat hij bij Hotel Broadway staat ik leg hem uit hoe hij let rijden en zeg dat ik naar de grote weg loop dan ziet hij me wel. Maar ik zie hem niet komen. Ondertussen staat er een vriendelijke motor riksja man bij me. Als Babulal belt dan zegt hij geef mij die telefoon maar ik zal het hem uitleggen en inderdaad daar komt hij aan op zijn aangepast brommer. Hij is nl gehandicapt net als zijn vrouw.
Ik stap achterop maar dat het nu comfortabel zit ..... Ik moet wel even mijn plekje vinden en mijn voeten kan ik slecht kwijt. Dat wordt een heftig ritje van 50 minuten. We rijden naar buiten Varanasi en gelukkig wordt het daar iets rustiger met het verkeer. Onderweg spreken verschillende brommer rijders me aan, wie ik ben wat ik ga doen etc
Ze zullen hier wel niet al te vaak buitenlanders zien. Het blijkt dat het schooltje vlakbij het Kiran project ligt en ook bij de boerderij van dokter Lakthotia. Het is een heftig ritje en ik ben wel blij dat ik er ben. We worden welkom geheten door zijn vrouw en de kindertjes die er in de pre school opvang zitten. Ze hebben de boel mooi versierd voor me. Eerst drinken we thee met zoetigheden en koekjes. Ze leggen uit wat de bedoeling van het project is. Het is gestart in juli 2017 en ze hebben nu 14 kinderen van 3 tm 6 waarvan twee gehandicapte kinderen. Verder zijn er 5 meisjes van ongeveer 16 jaar diep opgeleid willen worden tot naaister. En in de toekomst willen ze het schooltje gaan uitbreiden tot class 5. Ze hebben de intentie om meer gehandicapten op te nemen in de toekomst. Er is een cultureel programma in elkaar gezet. Eerst krijg ik een slinger van afrikaantjes omgehangen en moet ik een olielampje aansteken. We krijgen dan zang en dans van de meiden die naaister willen worden en ook de kleintjes zingen een liedje voor me. Het is een leuk programma. Aan het einde mag ik alle kindjes een reepje chocolade geven. Daarna gaan de kindjes naar huis. De ouders staan ze buiten al op te wachten. Buiten nemen we nog even een groepsfoto. Heg idee van Babulal is om me met de Kiran bus naar huis te laten gaan daar kun je instappen zonder kosten en uitstappen in Lanka of Ravindrapuri vlakbij mij huis. Het lijkt me wel een goed plan. We wachten tot hij komt so rond 3 uur vertrekt hij vanaf Kiran. Het is vol in de bus veel rolstoelen natuurlijk. Dus ik moet staan. Al gauw zegt een meisje dat ik wel op het puntje van hun bank mag zitten dat is in ieder geval iets beter dan staan in zo een hobbel busje. De bijrijder vraagt me waar ik eruit moet en keurig op tijd geeft hij aan dat ik nu kan uitstappen. Bij Chestnuts .... Dus ik ga even langs om broodjes en gebak te halen. Daarna loop ik door naar huis en installeer me om te gaan werken.
Om 23 uur doe ik de laptop dicht en ga ik slapen want ik moet nog wel wat uurtjes inhalen.