interview met studenten en leraar in TCV
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Petra
14 Augustus 2007 | India, New Delhi
Vandaag was de dag dat we als groep de interviews af gingen nemen. Vooraf hadden we met onze huisvader ook een leraar afgesproken en gingen we als eerste zijn science classroom bekijken. Menige school mocht willen zo'n klas te hebben van alles en nog wat aanwezig om proeven en test's te doen. Daarna gingen we naar de bibliotheek van de jongsten. Een gigantische verzameling voornamelijk engelse boeken. Er waren heel veel kinderen aan het lezen. Ze zijn luid engels aan het lezen.Het is een gekakel va jewelste. Af en toe zit er een leraar bij de corrigeert. Een geweldig mooi gezicht al die kleintjes.
Toe, mochten we met onze huisvader mee naar zijn eigen klas. Hij gaf een les over mensenrechten (in het tibetaans) en de kinderen mochten voor de klas zelf een verhaaltje vertellen over de rechten van het kind. Het ging natuurlijk heel erg over de mensenrechten van de Tibetanen in Tibet logisch. Het was erg leuk. Toen was het tijd voor de intervieuws,we begonnen met de 2 studenten.
Interview met twee studenten
Op ons verzoek hebben wij een gesprek gehad met een studente van 20 jaar en een student van 18 jaar.
De studente is op haar twaalfde samen met een jonger zusje in een groep van veertien naar Dharamsala gevlucht. Haar grootvader woonde in India en via hem hoorden ze over de Tibetan Children Village. Zij wilde hier graag naar toe omdat ze in Tibet op school alleen de Mandarijnse taal leerde en er op de TCV wel ruimte is voor de Tibetaanse taal en cultuur.
De student is op zijn zesde door zijn vader naar de TCV gebracht. Zijn vader is naar Tibet teruggekeerd. Zijn tante was eerder naar India gevlucht en zij hoorde er goede verhalen over. Zijn ouders gunden hem een beter toekomstperspectief, zonder de Chinese onderdrukking.
Hoe zien zij hun toekomst na TCV?
Student: Hij vindt dat hij goed gebruik moet maken van alle ontwikkelingsmogelijkheden die de TCV hem geboden heeft. En dit kan ook betekenen dat hij niet teruggaat naar Tibet omdat de Chinese bezetting voort zal duren. Hij wilt naar een vrij Tibet, wat mogelijk niet reeel is, wat hij heel jammer vindt. Dan zal hij noodgedwongen bij voorkeur zijn volk willen dienen in buitenland. En daar de Tibetaanse cultuur in stand houden.
Studente: Ze vindt het een zeer groot dilemma. Het liefst wilt ze terug naar Tibet. Maar is dit reeel? Ze weet het op dit moment nog niet; voorlopig blijft haar grootste wens om terug te kunnen gaan naar een vrij Tibet.
Aankomst TCV: Het 1e jaar was het zwaarst; gemis van familie; vreemde omgeving; vreemde mensen en de Tibetaanse taal onvoldoende spreken doordat zij ook een eigen dialect hebben.
Verwachtingen in ballingschap te zijn en te leven in TCV: Hierin zijn zij niet tereurgesteld; integendeel. Zij krijgen alle kansen en mogelijkheden om te leren en te studeren, zelfs in het buitenland.
Contact met familie:
Student: doordat zijn dorp grenst aan Nepal kan hij bij uitzondering af en toe, met toestemming van de Chinese autoriteiten een bezoek brengen aan zijn familie.
Studente: Zij kan alleen contact met haar familie hebben door brieven mee te geven aan mensen die naar Tibet gaan.
Wensen mbt steun om tot een vrij Tibet te kunnen komen:
Het is van wezenlijk belang dat iedereen in het buitenland zich blijft realiseren dat China Tibet steeds meer annexeert doordat er steeds meer Chinezen komen wonen. China doet voorkomen alsof zij de Tibetaanse cultuur toestaan. Daarom moeten wij, toeristen, juist naar het platteland gaan om daar zelf te ervaren dat dit helemaal niet het geval is. En dit dan weer doorvertellen in eigen land. Onze steun voor een vrij Tibet betekent voor hen een grote morele steun.
Vraag door studenten aan ons:
Is het beter om de Tibetanen in Tibet te steunen of de Tibetanen in ballingschap?
En is het de moeite waard om als Tibetaan in ballingschap voor een vrij Tibet te blijven vechten?
Wij zijn van mening dat dit zeker de moeite waard is. Beide groepen verdienen onze steun. En voor beide groepen is het ook nodig om de verbondenheid met elkaar te kunnen houden.
Hun ouders wensten vanuit hun hart een goed toekomstperspectief voor hen, waardoor het altijd de moeite waard is om te blijven vechten in ballingschap voor een vrij Tibet. Op die manier blijven zij weer verbonden met hun ouders en familie.
We bedanken elkaar hartelijk voor de openheid.
Interview met leraar
Op ons verzoek hebben wij een gesprek gehad met een leraar. Hij is in 1975 in TCV begonnen als meester op de basisschool. Nu geeft hij les aan leerlingen van 13 tot 17 jaar.
Hij heeft op zijn 9e jaar met zijn vader en broers naar India moeten vluchten. Zijn vader was een invloedrijk persoon in zijn dorp en de Chinese autoriteiten wilden hem arresteren. Hij werd gewaarschuwd door een vriend en met zijn allen zijn zij toen acuut gevlucht. Zijn moeder en zussen bleven achter.
Zou u terug willen naar Tibet?
Dit is alleen mogelijk in een vrij Tibet. Nu zou hij gearrsteerd worden en met name omdat hij uit Dharamsala komt.
Hoe houd je de Tibetaanse cultuur in stand terwijl de Tibetaanse gemeenschap zich over heel de wereld verspreidt? En wat als er gemengde huwelijken ontstaan?
De ouders sturen hun kinderen naar een zondagschool waar ze les krijgen in zowel de Tibetaanse taal en cultuur. Of ze sturen hun kind naar de TCV (kostschool).
Hedendaagse cultuur in Tibet: De Chinese autoriteiten tonen een te rooskleurig beeld van de situatie in Tibet. Ze doen voorkomen dat zij de Tibetanen culturele vrijheid geven wat echter het tegendeel is. En door de aanleg van het spoor vanuit China naar Tibet verspreiden de Chinese gezinnen zich ook over het platteland in Tibet. Hun aantal neemt dus toe, waardoor de Tibetanen nu al in de minderheid zijn in notabene hun eigen land!
En hierdoor vervullen ze steeds meer allerlei beroepen en functies in Tibet, waardoor hun invloed op alle fronten toeneemt. Ernaast is de economische situatie voor Tibetanen aldaar iets verbeterd waardoor het risico onstaat dat ze het contact met hun eigen cultuur en taal dreigen te verliezen.
Ballingschap in India; Tot nu toe is India gastvrij. Er is zorg omdat de Indische autoriteiten de Tibetaanse zaak niet openlijk en officieel kunnen steunen.
1e Opvang van oudere studenten:
Hij merkt dat er verschil is tussen nu en 10 jaar geleden. Voorheen was hun aanpassing in de TCV eenvoudig. Ze waren zo leergierig dat ze zelfs hun lacune aan Engelse taal inhaalden. Tegenwoordig zijn ze iets minder studiegericht/gedisciplineerd en misschien heeft dat te maken met een veranderde maatschappij waarin o.a kinderen meer verwend worden dan vroeger. Mocht blijken dat een gevluchte student minder studiegericht is dan gaat hij naar een speciale school waar hij extra aandacht krijgt en uiteindelijk succesvol slaagt.
TCV wordt een thuis voor de studenten.
Wat kunnen wij voor deze groep betekenen?
Er is financiele steun nodig. Voor zowel de groep die academisch onderlegd zijn en graag o.a in het buitenland willen studeren. Alswel voor de groep die meer gebaat is bij het leren van een beroep.
Na het voltooien van hun opleiding is er voor sommigen de mogelijkheid om te werken in de TCV en de anderen vinden hun baan buiten de TCV. Er is inmiddels een te groot aanbod van afgestudeerden die de TCV, begrijpelijk, niet aan kan. Dit kun je zien als een compliment.
Na het interview gaan Lilian, Guus en ik nog even buurten bij ons huis nummer 34. Natuurlijk worden we weer vol gepompt met milk tea en probeer maar eens te weigeren dat lukt je toch niet.
We overleggen over ons volgende bezoek woensdag. We spreken af dat de vader groeten ed koopt en dat wij samen met de moeder een feestmaal voor de kinderen gaan maken. We zullen voor bij de thee om 16.30 uur iets lekkers meenmen, scones of zoiets. Voor vandaag hadden we hun allemaal (36 kinderen en vader en moeder)een donut meegenomen daar zijn ze gek op en het kost ons bijna niets. 300 R voor 42 stuks dat is ongeveer 5,50 euro.
Nou ik stop ermee ik wil iedereen die reageert bedanken heel erg leuk ik kijk altijd uit naar berichtjes van het thuisfront
Heel veel lieve groetjes uit McLeod Ganj/India
Petra
-
14 Augustus 2007 - 10:19
Rene/Jenny:
Mooie verhalen schrijf je. Alles wel hier. Hoe je haaks en blijf genieten van je vakantie. Groeten uit een zonnig Zwolle van je collega's Jenny en Rene -
14 Augustus 2007 - 14:51
Gertrud:
Hoi Petra,
Leuk je verhalen te lezen. Ik ben nu al benieuwd naar de foto's. Groetjes van ons allemaal. -
14 Augustus 2007 - 18:03
Jannie Louwman:
Als ik jonger en gezonder was, zou ik ook graag zo'n reis willen maken, maar ik geniet ook van mijn primitievere reizen (zoals op Lombok), kijk naar je verhalen uit!! Groetjes Jannie Louwman -
14 Augustus 2007 - 19:12
Elles Beumer:
Hoi Petra,
Wat schrijf je mooie verhalen gelijk een moment van bezinning. Ik kijk al uit naar je volgende mail.
Veel groetjes van Rinus en Elles
Beumer uit het regenachtige Barendrecht -
15 Augustus 2007 - 11:50
Gretha:
Hey Petra,
sluit me aan bij de rest mooie verhalen en erg interesant
geniet lekker van je vakantie meid
Groetjes van Gretha
-
15 Augustus 2007 - 13:20
José Hermes:
Hallo Petra,
Leuk om je zo te kunnen volgen op je reis door India.
Primitief, maar indrukwekkend zo te lezen
Steun aan Tibet lijkt mij een goede zaak, omdat deze mensen al zo lang onderdrukt worden.
Ik wens je een heel plezierige tijd daar en spreek je na terugkomst wel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley