Hernieuwde kennismaking met iedereen

Donderdag 28 januari 2016
Vannacht werd ik rond 2.30 uur wakker van de stilte .... Dat is heel erg bijzonder in Varanasi omdat het hier zo druk en lawaaiig is. Natuurlijk ben ik uit mijn ritme I.v.m. Het tijdverschil en de overgeslagen nacht in het vliegtuig dus ik probeer nog wen keer om de slaap terug te krijgen en dat lukt want rond 5.30 uur word ik wakker van de bekende geluiden van de blaffende honden, de bellende riksja's, de schreeuwende mannen en ook de geuren van de Indiase keuken stijgen omhoog en dringen binnen in mijn kamer. Dit geeft me echt het gevoel dat ik thuis ben gekomen. Ik blijf nog even liggen maar het is erg koud dus ik probeer of ik heet water heb in de douche zodat ik een beetje warm kan worden. Gelukkig heb ik een dikke flanellen pyjama en een joggingbroek meegenomen omdat ik deze kou al eerder had meegemaakt en toen was ik er niet goed op voorbereid. Maar als je je bed uitkomt dan voel je de kou echt wel net als in de avond. Dus in de avond en ochtend is het fris en overdag gaat de temperatuur wel lekker omhoog naar een graad of 20 dat is wel een heerlijke temperatuur. Ik heb inderdaad warm water in de douche dus daar maak ik maar even gretig gebruik van. Ik ga richting Aum café mijn stamkroeg voor een goed en gezond ontbijt. De Amerikaanse vrouw die eigenaar is heet me hartelijk welkom met een dikke vette knuffel en ook de personeelsleden verwelkomen me heel erg warm. Het thuisgevoel wordt op deze manier alleen maar groter. Ik nestel mij lekker op een plekje en de bestel mijn vaste ontbijt curd (yoghurt) met vers fruit en een heerlijke chai (thee). De jongen die er al jaren is knoopt weer een gesprekje aan en later komt de eigenaresse ook bij me zitten en brengt me op de hoogte van de laatste roddels of nieuwtjes hoe je ze ook wilt noemen. Het is goed om weer even bijgepraat te worden. Na het ontbijt ga ik richting mijn vriend Banti/Anthony van de shop The Bed. Hij staat buiten en ook hij geeft me een dikke vette knuffel, we hebben beide lang uitgekeken om elkaar weer in het echt te zien en nu is het eindelijk zover. Er wordt natuurlijk direct chai gehaald en hij wil me ook al volstoppen met eten maar daar bedank ik even voor omdat ik net ontbijt heb gehad en om 12 uur met Dhiraj heb afgesproken om te gaan lunchen. We kletsen even bij en ik verbaas me over de hoeveel spullen die hij in de winkel heeft en het geeft me een slecht gevoel en dat is ook juist want de handel is heel erg slecht op dit moment en de meeste verkopen is aan locale jonge meiden die over het algemeen voor de goedkope kleding kiezen waar weinig op te verdienen is. Verder is de plaats waar ze zitten ook een probleem wat bij de hoogste rechter ligt, het gebouw schijnt illegaal ooit gebouwd te zijn jaren geleden en ze willen het nu afbreken dus dat zou inhouden dat ze na net te zijn verhuisd met de zaak misschien weer moeten verhuizen een erg vervelende situatie en maar wachten wat de uitspraak gaat worden. Omdat ik afgesproken heb met Dhiraj kan ik niet al te lang blijven maar dat geeft niet morgen kom ik weer en voorlopig ben ik er nog wel even en heeft hij "last" van mij. Voor ik naar Open Hand ga ga ik even snel naar Sparsa, mijn ayurvedische kliniek, om even de dokter en mijn masseuse dag te zeggen. Ik ga zeker weer een kuurtje doen maar ga de dokter eerst informeren hoe mijn medische status nu is. Hij schrikt er wel van en gaat zijn licht opsteken over "Mijn" ziekte zodat hij me de juiste behandelingen kan geven. Dat is fijn om te weten. Mijn masseuse komt me ook nog even welkom heten, het is zo een lief mens en bijna een soort surrogaat moedertje en ondanks dat ze geen gesprek kan voeren op een paar Engelse woorden na begrijpen we elkaar altijd goed. Ik beloof over een paar dagen terug te komen. Dhiraj staat al op me te wachten buiten Open Hand en we gaan naar binnen. Cornelia (de eigenaresse uit Delhi) is er ook en heet me welkom met een flinke knuffel, zij was erbij toen ik de vorige keer het slechte nieuws van mijn vader kreeg en terug moest en ik heb erg veel steun aan haar gehad. Ook is Chunwi, een medewerkster die er toen ook was, hier en het is fijn ook haar weer te zien. We kletsen even bij en daarna gaan we een plekje zoeken. We komen aan tafel bij een gepensioneerde Amerikaanse vrouw, een boeiend mens, die al sinds september in Benares is en ook lang in Thailand heeft gezeten. Er ontwikkelen zich mooie interessante gesprekken over en weer en ook voor Dhiraj is dit goed om zijn kennis en Engels op te halen. De vrouw geeft hem aan dat ze een bijzonder goed gevoel over hem heeft en ik weet zeker dat dat zijn gevoel van eigenwaarde flink omhoog haalt. Die onzekerheid van hem moet eruit en dit is zeker een goede bijdrage hieraan. Ze is nog op zoek naar een andere kamer dus ik vertel haar over mijn plekje en misschien is dat iets voor haar. Ik zal Pragya vragen of ze nog plaats heeft voor haar. Ondertussen wordt Dhiraj gebeld door Anil die de bewaarder van mijn huis aan de telefoon heeft gehad die kan niet binnenkomen omdat ik de sleutel mee heb genomen.... Hij is er van 10 tot 17 elke dag dus ik besluit terug te gaan en gelukkig heeft Dhiraj zijn scooter bij hem zodat we er snel zijn. Terug in mijn kamer gaan we de meegebrachte spullen even nakijken. Ik geef Dhiraj mijn oude I Phone die had ik hem beloofd en ik had er nog wat dingen bij gekocht zoals een oplader, selfie stick etc, hij is er erg blij mee heb ik de indruk, een Indiër laat dat niet zo gauw merken. Verder kijken we de foto toestellen na en kijken welke camera naar wie gaat. Hij kan dit beter inschatten dan ik. Ik had Anthony beloofd om ngo naar Megha te gaan die zou lunch voor me maken maar ondertussen is de lunchtijd al lang voorbij. Ik pak snel wat cadeautje voor haar bij elkaar een leuke ketting van Nederland en chocolade, ik weet dat ze daar gek op is. Gelukkig wonen ze heel dicht bij me maar Dhiraj wil me brengen op de scooter dus dat is het helemaal mooi. Hij wil ook wel weten waar ze wonen. Ik meld me bij Megha en ben erg blij om haar te zien en zij is ook blij om mij te zien. Ze vertelt me direct een nieuwtje wat alleen haar moeder, haar man en zijzelf weten ..... Ze is nu 2,5 maand zwanger wauw zeg dat is mooi nieuws maar het is nog top secret. Ze is nu 33 jaar en dat is voor een vrouw in India best oud om een kind te krijgen. Iedereen verbaasde zich er altijd al over waarom ze nog geen kinderen hadden maar zoals ze zelf al aangeeft ik was er nog niet aan toe. Super goed nieuws en hierdoor moet ik zeker eind van het jaar terug om de baby te verwelkomen. Dus die trip is al gepland. Ze is ergens half augustus uitgeteld. Ze heeft alsnog lunch voor me chapati, rijst en een kikkererwtenmengsel , erg smakelijk maar ik hoef niet zoveel. Ze verbazen zich altijd over mijn kleine eetlust hier maar mijn honger is veel minder dan in Nederland. Megha en ik kletsen lekker bij en het is net alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden het is erg vertrouwd van beide kanten. De cadeautjes vallen in de smaak bij Megha. Ik ga zo rond 16.00 uur weer richting mijn eigen plekje want ik wil mijn tassen nog wat uitpakken en even lekker rusten want ik merk toch wel dat het tijdsverschil gaat spelen. Als ik terug kom probeer ik eerst met mijn moeder te Skypen en dat gaat heel goed. De overbuurvrouw komt toevallig ook binnen dus we kletsten met z'n drieën even bij. Wat maakt Skype de wereld toch klein net is net alsof we thuis met elkaar bellen, mooi hoor. Na het gesprek ga ik even op bed liggen en mijn Facebook bijwerken en blijkbaar ben ik zo moe dat ik in slaap val want zo rond 1 uur in de nacht wordt ik wakker. Ik sleep me uit bed om toch mijn nachtkleding aan te doen en weer proberen de slaap te vatten maar dat lukt voor geen meter dus ik maak maar even gebruik van mijn inslaap tabletjes die ik altijd bij me heb en ik val daardoor gelukkig toch nog gauw in slaap. Welterusten