Een zondag in Benares

Zondag is in India voor mij altijd een dag waarop ik mijn community lunch heb om 14.00 uur dus dan doe ik het s morgens rustig aan. Ik ontbijt wat later want ik moet het tot zeker 15 uur volhouden want voor we daar eten zij we zo een uur verder.
Dhiraj komt rond 11 uur langs om te kletsen over Open Hand en wat hij nu wel en niet wil. Het wordt best een heftig gesprek en eindelijk zie ik wat emotie bij hem. Er zijn natuurlijk de afgelopen jaren een aantal dingen gebeurd die er behoorlijk inhakken en van hem een klein muisje hebben gemaakt die het idee heeft dat het allemaal zijn schuld is. Maar ja we zullen toch verder moeten met al die bagage die we allemaal hebben of krijgen in ons leven en dat is wat ik hem toch probeer bij te brengen. We sluiten ons gesprek goed af hij blijft toch gewoon werken en we zullen regelmatig samen evalueren. Hij brengt me naar Tree Ashram en gaat zelf terug naar huis want hun computer is kapot dus die moet vandaag op zijn vrije dag gerepareerd worden. Govinda Baba doet ons het hek open zodat hij met de scooter verder kan gaan. Ute is er natuurlijk en ook de 2 meiden die haar helpen. Vandaag komen er weer een aantal nieuwe gezichten binnen wandelen zo is het elke keer een verrassing wie er komen maar natuurlijk zijn ik de oud gedienden er. Simon uit Zuid Afrika heb ik al een poos niet meer gesproken alleen op Facebook en we gaan bij elkaar zitten om bij te kletsen. Ook komt Jill binnen, een Amerikaanse die hier al lang woont. Ze is onlangs haar eigen guesthouse gestart. Binnenkort ga ik bij haar kijken waar ze zit en hoe het geworden is. De man van de Spaanse Maria die wonen waar ik de laatste keren mijn kamer huurde is er ook. Hij verbaast zich dat ik er ban omdat ik niet bij hun logeer.... ja helaas het was vol. Maria komt later nog maar de baby was niet lekker dus ze blijft nog even thuis. Ze waren voor de bevalling naar Spanje gegaan maar zijn gisteren terug gekomen met baby. Ute zit het geld voor en dan kan er opgeschept worden. Vandaag Rijst, bruine bonen en frisse salade. Ik kan rustig bijkletsen met Simon. Hij is een erg christelijke jongen zo het is ook niet vreemd dat ons gesprek over Gebedsgenezing gaat. De dames hebben als toetje natuurlijk weer twee heerlijke cakes gebakken eentje met en eentje zonder eieren. En zoals altijd smaken ze heerlijk met het bijbehorende kopje koffie. Dhiraj komt weer terug met chandu en kaushal want we gaan hierna naar Suman en die woont op een flinke afstand van hier, minimaal een uur op de scooter. De jongens kletsen even bij met Gwen en met de managers van Open Hand cafe. Dan gaan we rond 16.30 richting het huis van Suman wat minimaal nog een dik uur op de scooter is. We rijden door heel veel achteraf straatjes, nauw, hobbelig en erg druk. Het laatste stuk is een weg zonder wegdek met heel veel losse steentjes niet echt een lekkere weg vooral straks terug in het donker maar ja gelukkig rijdt Dhiraj wel voorzichtig. Als we aankomen in het dorpje is Suman alleen thuis, mamma is naar een oom en haar vader is nog bij Open Hand aan het werk. Dhiraj en Kaushal halen voor mij nog even een doos zoetigheden als cadeautje, dat zouden we onderweg doen maar dat waren ze vergeten. Ze hebben ook nog een grote fles cola meegenomen. Ik had voor Suman een ketting meegenomen die ze erg mooi vindt. We kletsen wat en krijgen een zoetigheid aangeboden. Dan komen de groenten op tafel en snijden Kaushal en Dhiraj deze fijn. Ondertussen komen Suman haar moeder met 3 zusjes ook thuis. Ik word heel vriendelijk welkom geheten door haar moeder. En ze wil direct weten hoe het met me gaat. Om een heel verhaal te voorkomen geef ik aan dat het goed gaat. Haar vader komt ook thuis en heeft van het werk een bakje fried Rice meegenomen waar iedereen een klein hapje van krijgt. Ik bedank hiervoor want er wordt ook nog voor ons gekookt. We krijgen het vaste menu rijst, veel rijst, met dahl en een soort eiergerecht met wat groeten erdoor, erg smaakvol. Ik geef aan dat ik maar een klein beetje wil want ik heb mijn lunch, wat erg vullend was, nog hoog zitten. Gelukkig weten ze dit ondertussen van me en vinden ze het niet meer vreemd. Na het eten rond 21 uur nemen we afscheid wAnt het is nog een flinke rit terug in het donker. De weg die er niet is leggen we gelukkig goed af en na een dik uur rijden komen we bij mijn huis aan. Ik douche me toch nog maar even want ik heb het gevoel dat ik vol zand zit, tot in mijn poriën Rn morgen ga ik vroeg op 4.30 uur en dan kan ik de mede bewoners niet wakker maken met de douche.
Daarna probeer ik mijn moeder te bereiken met Skype maar ze is niet on line dus ik zoek mijn bedje op want het is ondertussen toch alweer 12 uur geweest, welterusten