Netwerken in Delhi
Door: Petra
Blijf op de hoogte en volg Petra
10 Oktober 2017 | India, New Delhi
Na het ontbijt nog even terug naar mijn kamer en dan krijg ik al een berichtje dat Chunwi, ex Open Hand Cafe, onderweg is. Ik wacht in de lobby op haar. Het ineen hartelijk weerzien ze is alweer een paar jaar weg uit Benares maar we houden altijd contact met elkaar.
Ze is ondertussen zelf kleding aan het ontwerpen maar mist nog een afzetgebied. Ik zal kijken of wij Iers voor haar kunnen doen. Op zich maakt ze leuke betaalbare dingen.
Ze stuurt me de modellen en dan ga ik kijken wat de mogelijkheden zijn. We gaan in Pahar Ganj langs diverse winkeltje en ik zie hele mooie dingen om mee terug te nemen. Ik heb besloten dat ik op mijn terugreis naar huis hier nog een paar dagen terug kom en dat ik dan de inkopen gaan doen. Dan heb ik mijn tas leeg en kan ik voldoende mee terug nemen. Ik moet toch nog een trein of vliegtuig boeken vanuit Varanasi. We drinken nog een cappuccino in een restaurantje en kletsen heerlijk bij.
Als laatste gaan we naar een man genaamd Jimmy die dromenavangers maakt in alle soorten en maten. Geheel eigen ontwerp, ze zijn prachtig.
Ook maakt hij sleutelhangers in heel veel soorten en maten. Ik koop toch alvast 20 kleine olifanten sleutelhangers ze zijn zo leuk. Prachtig spul om op markten en braderieën te verkopen.
Ondertussen is het half 2 en heb ik in Open Hand Cafe afgesproken met Cornelia, de eigenaresse. Ik heb haar ook al even niet meer gezien maar we hielden altijd contact via Facebook.
De ontvangst in Open Hand is erg hartelijk. Ze heeft ook een zuid Afrikaanse vriend op bezoek die ze ook al lang niet meer had gezien.
We kletsen heerlijk bij met elkaar en tussendoor lunchen we met een salade.
Dan wordt het echt tijd om te vertrekken richting fabriek want die ligt ver weg in het industriegebied. Omdat de luchtvervuiling hier gigantisch is besluiten we de metro te nemen. Er staat echter zo een grote rij voor het tokenloket dat Cornelia vraagt of ik toch geen bezwaar heb om per motor riksja te gaan. Voor mij is het geen probleem maar het probleem komt nog want geen een riksja rijder zit erop te wachten om naar dat industrie gebied te rijden dus ze weigeren of ze vragen een onmogelijke prijs. Het duurt even voor we dan toch eentje strikken. Deze heeft zelfs een meter. Onderweg zit het ons ook niet mee er is een bus staking dus veel wegen zijn afgesloten met stakende bussen en daardoor is het natuurlijk ook extra druk op de weg. Maar na veel obstakels komen de dan toch aan bij de fabriek. Helaas is de manager, een oud Open Hand Cafe jongen, niet meer aanwezig omdat we te laat kwamen moest hij weg. Ik krijg een rondleiding door de fabriek, erg bijzonder om dit te mogen zien. Mijn reden om hier te zijn is dat iemand hier tassen wil laten maken en ik verken de mogelijkheden voor hun. Voor Open Hand zou het ook mooi zijn om aan Nederland te kunnen leveren.
Ik verbaas me over de producten die ze maken. Zelfs voor de London Zoo hebben ze hele leuke dingen gemaakt . Kinder pyjama's met allerlei dieren erop, boxer shorts, haarbanden etc alles is matching.
Ik maak van diverse zaken foto's voor mijn opdrachtgever zodat die kan kijken of er iets bij zit. Het is ook mogelijk om alles naar eigen ontwerp uit te laten voeren. Ik stuur gelijk via de WiFi van de fabriek de foto's naar Nederland, hier hebben ze tenminste een goede verbinding. Dan komt toch nog de jongen uit open hand café binnen om me nog even te ontmoeten. Hij was jaren in Varanasi dus ik ken hem goed. Leuk dat hij is opgeklommen tot manager hier in de fabriek. Natuurlijk drinken we nog even thee en krijg ik ook ren kijkje achter de schermen. Wat ik wel heb begrepen van Cornelia is dat het hier als ondernemer ook niet gemakkelijk is. Neem nu het BTW verhaal ze hebben hier 5 tarieven die oplopen naar 28%. Opeens besluit de regering dat tassen tot luxe producten gaan behoren en wordt de btw naar 28% opgetrokken. Dat heeft natuurlijk een giga impact op zo een bedrijf met die voorraden. En zomaar de prijzen optrekken met 28% is ook geen optie. Ook hebben ze veel gedoe met het verschepen van zaken dan worden die weer vastgehouden en moet er eerst geld komen Pfff. Cornelia zegt al dat ze met de dag grijzer ervan wordt en dat kan ik me indenken. Daarbij wonen ze hier al 18 jaar ongeveer en moeten ze nog steeds elk jaar een visum verlengen. Ook iets om gek van te worden lijkt mij. Het is best laat als we vertrekken uit de fabriek. We nemen een elektrische riksja richting metro maar het is een deel riksja dus hij stopt om de haverklap. We besluiten uit te stappen want lopen gaat sneller haha.
Cornelia schrijft me op waar ik moet overstappen en op welke lijn etc want zij gaat de andere kant op richting huis omdat haar zoon alleen thuis is. Haar man zit al een hele poos in Ladakh en haar dochter studeert nu in Zuid India.
Het is retedruk in de metro, we staan als haringen in de ton. Dus even goed opletten ivm zakkenrollers. Onderweg nemen we afscheid van elkaar en ga ik nog even door. Het metro systeem is goed aangelegd en op zich erg simpel als je weet welk station je moet hebben. Het lukt me prima om daar te komen waar ik moet zijn. Ik loop terug richting hotel en ga bij Exotic Rooftop Restaurant, vlakbij mijn hotel, even aan om nog iets te eten. Ik heb niet veel honger dus neem ik vegetarische spring Rolls. Er komt een grote groep binnen en ik ga bij een meisje alleen aan tafel zitten om ruimte te maken. Ze is Canadees en raad eens ze is haar eigen tassenlijn aan het opzetten, hoe toevallig. We kletsen even over mijn en haar tassen. Na het eten ga ik terug naar hef hotel om nog even te relaxen. Ik moet tot 2 x toe een nieuwe code halen voor WiFi voor mijn telefoon en voor mijn tablet. Ik snap niet waarom ze deze niet geldig laten zijn voor de periode dat je hier gast bent. Elke keer verloopt deze weer.
Tijdens mijn Skype gesprek met mijn moeder is hij weer afgelopen Pfff. Eerst weer maar de receptie en dan proberen om weer Skype contact te krijgen.
Helaas lukt het niet om weer te contacten. Ga maar even mijn E mail checken voor zover mogelijk met dit trage internet. Ik schrik van een mailtje van iemand die aangeeft dat ze me willen sponsoren .... Deze man had ik op de laatste bijeenkomt van New Financial Forum gesproken en toen gaf hij dit al aan maar ja eerst zien dan geloven. Ik reageer richting hem en wacht zijn antwoord wel af. Erg leuke berichten. Zo wil ik er wel meer. Ondertussen spoken er heel veel ideeën door mijn hoofd naar aanleiding van vandaag. Ik kan ook voor Ganga Learning Centre iets regelen met Open Hand Cafe dat zal Manishankar blij maken. Ik stuur mijn vorige huurbazin nog even een bericht dat ik alleen morgen hier nog maar ben om haar te ontmoeten. Ik hoop dat ze nog reageert zou het erg fijn vinden om haar terug te zien. Mayanka een andere vriendin stuurt me een bericht dat ze af wil spreken. Morgen om 11 uur zie ik haar voor lunch.
Ondertussen is het 1.30 uur geweest, mijn hoofd is niet rustig te krijgen dus ik neem toch maar een temazepam om in te slapen. Ik hoop welterusten.
-
11 Oktober 2017 - 10:42
Evelyn:
Ha Petra,
Je bent er weer! Zoals ik lees ben je met van alles bezig en heb je nog boordevol ideeën, heel erg leuk! Met al die contacten die je inmiddels hebt opgebouwd, komt het allemaal wel goed.
Leuk om je weer te volgen.
Liefs Evelyn -
13 Oktober 2017 - 14:03
Gretha Smit:
Ik merk het al je bent lekker bezig daar. prachtig om te lezen en ik zie je glunderen van alles wat je tot je neemt.
Geniet ze meis -
13 Oktober 2017 - 16:03
Femmi:
Hoi Petra,
Leuk dat je weer in je vertrouwde India bent.
Je bent zo te zien ook gelijk weer ingeburgerd.
Ik weet niet of ik je volgende mailtjes kan ontvangen want ik heb een nieuw
mailadres: fj.schoonbergen@gmail.com
Kijk maar of je dat daar kunt veranderen.
In ieder geval wens ik je een fijn verblijf!
groetjes, Femmi.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley