Bezoek aan Ganga Learning Centre

Vanmorgen had ik me vergist in de tijd en was ik een uur te vroeg op.
Dus ik kon het heel rustig aan doen. Het was vanmorgen de eerste moeten dat ik been massage meer gepland had staan.
Om 9.30 uur zouden we richting Ganga Learning Centre gaan. Arti de vrouw van Manishankar zou me aan de hoofdstraat met de motor riksja ophalen. Ze had mijn aankopen die ik gisteren in de winkel had gekocht ook meegenomen. Onderweg pikken we in Lanka Sandra op die ook meegaat. Kaushal gaat rechtstreeks op de brommer.
Het is altijd best wel een stukje rijden. De brug die ze aan het aanleggen waren is ondertussen ook klaar waardoor de vertraging daar nu gelukkig is opgelost. Bij school aangekomen krijgen we natuurlijk een hartelijk welkom van iedereen, de dames, de kinderen het voelt super goed om hier weer te zijn. We lopen even rond en daarna heb ik een gesprek mer Arti wat ik zou kunnen doen. Sandra gaat yoga geven aan de dames en de kinderen zo kan ze ook mooi oefenen in haar lesgeven. De 24 kinderen willen ze graag een uniform voor hebben. Dus dat gaat dan om 48 stuks en ik doe de toezegging dat ik die zal sponsoren. Ik heb een bedrag van een sponsor gekregen en dat is een mooi doel voor dit bedrag. Ook zijn er 5 studenten die al op de gewone school zitten die financiele sponsoring nodig zijn. Het moet me toch lukken om voor deze 5 kinderen een sponsor te vinden. Ik ga in ieder geval zelf eentje sponsoren. Voorheen heb ik dat via een andere organisatie ook gedaan dus dat pak ik gewoon weer op.
Er wordt nu les aan de kindjes gegeven in twee groepjes, de kleintjes die net begonnen zijn hebben apart les. Ze zijn bloed fanatiek. Ze leren tellen en dat gaat zo enthousiast, super om te zien.
We lopen even naar beneden, naar het naaiatelier, en ook daar zie ik nog veel dezelfde gezichten. Sandra wijst me op een naaimachine waar een sticker op zit met mijn naam, deze heb ik gesponsord. Leuk om dit te zien. Ik kom hier al een paar jaar en dit schooltje heeft mijn hart gestolen en toen ik mijn stichting oprichtte was dit de eerste school die ik koos om te sponsoren.
De schooljuf Ritu is er niet en ik hoor van Arti dat haar man half zijig verlamd is geraakt en dat ze thuis moet zijn, wat een vreselijk nieuws. Het is zo een lief mens en zo goed met de kindjes. Opeens zie ik Ritu aankomen en ze geeft me een mega knuffel. Sunita had haar een berichtje gestuurd dat ik er was en ze wilde me even zien. Dat vind ik zo lief. Ik vraag haar wat er gebeurd is en het blijkt dat haar man een hersenbloeding heeft gehad en halfzijdig verlamd is dus hij kan zelf niks doen en zij moet het verzorgen.
Ik vertel haar dat ik het diep triest vind en dat ik met hun meeleef. Maar zoals altijd is de big smile niet van haar gezicht af te krijgen.
De kinderen zijn toe aan de lunch en alles gaat zeer gedisciplineerd. De oudere kinderen die op een andere school zitten zijn er ondertussen en die zorgen dat ieder een bord en een beker krijgen. De kleintjes staan in de rij om handjes te wassen en naar het toilet te gaan, natuurlijk andersom...
Dan wordt er een gebed opgezegd en kunnen ze hun rijst, dal, chapati en hun aardappelgerecht opeten en dat gaat bij sommigen zo snel...
Het is ook maar de vraag of de kindjes thuis wel ontbijt krijgen maar zeer waarschijnlijk is dit het eerste eten van de dag. Na het eten van de kindjes zijn wij aan de beurt. Een van de meisjes haalt een fles water voor ons bij de winkel. Na het eten krijgen de kleintjes computerles en de groteren krijgen bijles.
Eind van de middag is er nog muziekles, elke dag is er een instrument waarin les wordt gegeven. Ze geven les in Fluit, Tabla, Sitar, Harmonium en Katak dansen. Hiervoor is grote belangstelling en het is fijn dat zo de Indiase cultuur behouden blijft.
Zo rond 13.45 uur staat onze riksja er weer en gaan Sandra en ik richting huis. We nemen hartelijk afscheid van iedereen en zien ze maandag weer bij de yoga.
Ik ga naar mijn huis om mijn zware tas met spullen uit de winkel af te geven. Daarna loop ik terug naar Assi naar Aum café om mijn heerlijke drankje Lemon Quenca te drinken. Sandra en ik lopen via Assi Ghat terug richtig centrum. We lopen nog even binnen bij The Bed maar Rocky is er, Banti is niet te zien. Onderweg loop ik Babloe tegen het lijf en ik klets nog even met hem over de boten business.
Sandra en ik gaan richting Divya Dyioti omdat ik ook dit project graag aan Sandra wil laten zien. Ute is er vanmiddag en dat is voor de communicatie altijd wel handig. Natan vangt ons op en we kletsen even bij met hem.
Dan komen we boven waar iedereen druk aan het werk is. We schuiven even aan en een van de jongens zegt tegen Ute daar is de Hello mevrouw weer haha. Ik kom natuurlijk altijd binnen en roep Hello. Maar de tekens van herkenning zijn er dus wel.
Ze zijn al druk bezig met het maken van de tasjes voor Miranda Wolf. Dat is een fotograaf uit Dedemsvaart die de tasjes gebruikt om foto lijstjes in mee te geven. Erg leuk om te zien hoe enthousiast ze hiermee bezig zijn binnen de beperkingen van hun handicap natuurlijk.
Vanuit DJ gaat Sandra richting huis en ik loop nog even langs de yoghurt boer. Ook koop ik nog fruit en groeten voor de komende dagen.
Thuisgekomen start ik mijn computer op,maar helaas werkt hij vandaag niet erg mee, de snelheid is dramatisch.
Rond 23.00 uur duik ik mijn bedje in.