groeten uit Ladakh

Groeten uit Ladakh.

Eindelijk zijn we dan na twee dagen lang reizen op onze eindbestemming Leh aangekomen.

We zijn uit Manali vertrokken naar Keylong, een busrit van 8 uur over 127 kilometer. De tocht voerde ons door een prachtig landschap en we kregen onze eerste hoge pas voor de kiezen: de Rhotangpas 3980 meter hoog, best heftig. Ik heb gelukkig geen last van hoogeziekteverschijnselen en verder heb ik trouwens nog nergens last van gehad, wel een unicum als je in India rondreist iedereen wordt ziek. Ik zal het wel krijgen als ik thuis ben dat was ook het geval op mijn vorige India reis. In het dorpje Keylong is niet veel te beleven dus besluit ik na een (alweer koude)douche me te nestelen in de mooie tuin van het hotel met mjn dagboek en de nodig kopjes milktea van het hotel, lekker even uitrusten dat ben je wel nodig na alle lange reisdagen.

De volgende morgen gaan van van Keylong naar Sarchu. We vertrekken laat om 9.00 uur dus we kunnen uitslapen, wat natuurlijk toch niet lukt. We hebben vandaag ook zo'n beetje 127 kilometer voor de boeg. De rit is natuurlijk weer geweldig ondanks de hele slechte weg (hoezo weg? of was het zand met stenen) en omdat mijn kamergenoot Lilian en ik de hele reis op de achterbank zitten is dat flink afzien, je krijgt de klappen dubbel en dwars. Verder liggen in de kofferruimte onder ons 2 vaten van 100 liter dieselolie, ook niet echt een lekker gevoel om op zo'n bom rond te rijden en dan vooral niet omdat je constant de geur van diesel in je neus hebt zitten, maar goed alles zal wel weer goed aflopen.We moeten over een pas van 4870 meter, de Baralachapas, en gelukkig heb ik weer geen last van de hoogte. Al veel mensen van de groep zijn ziek, ik hoop dat ik er geen last van krijg. We komen, natuurlijk na diverse stops en controles, zo rond 17.15 uur aan in ons tentenkamp in Sarchu. We krijgen tent 10 toegewezen met eigen sanitair d.w.z. een wc pot met een rioolpijpje naar buiten en een wasbakje met koud stromend water en ook een afvoerpijpje naar buiten de tent. Er is een centrale tent om te gaan eten. Ik heb echter helemaal geen zin in eten en wat last van mijn netk (tocht door de raampjes van de bus???. Ik ga dus al vroeg de tent in en begraaf met met mijn kleding nog aan onder de dekens, het kan hier op 4400 meter waar we slapen 's nachts best koud zijn. Lilian komt even later en massert mijn nek lekker met aloe vera balsem, gelukkig heeft het geholpen de volgende morgen was ik weer ok. We liggen dus vroeg onder de wollen dekens, maar halverwege de avond wordt er al het een en ander afgeworpen omdat het bloedje heet is in de tent. Rond half 1 blijken we beide nog wakker te liggen en we nemen maar een slaaptabeltje om toch nog wat te kunnen slapen. Jammer genoeg mocht ook dat niet helpen met z'n tweeen hebben we de hele nacht geen oog dichtgedaan. We moesten om half 5 op omdat we om 6 uur vertrokken dus voor ons was dat geen probleem. Na een klein ontbijtje, brood met suiker en een kopje thee, gaan we op weg voor de monsterrit naar Leh 252 kilometer. Tijdens deze lange rit gaan we weer door een mooi landschap en hebben we weer veel controles van papieren dat is omdat Ladakh ligt in de staat Jammu-Kashmir en er is vaak gedonder met Pakistan als buurland. We zien onderweg ook veel militaire kampementen, het lijkt wel of het hele leger van India is heir gelegerd. Onderweg stoppen we voor thee, koffie en snacks zoals momo's want echt restaurants vind je niet onderweg. We moeten als we op hoogte gaan wel heel veel water drinken en ik verstouw op zo'n dag ongeveer 8 liter water, dus ook onderweg veel heel veel plaspauze's in de vrije natuur, mannen links van de bus vrouwen rechts naast de bus. Het is wel een heel koddig gezicht allemaal van die witte blote billen op een rijtje. Onderweg hebben we twee hoge passen als eerste de Lachalun La hoog 5080 meter, daarna rijden we 2.15 uur door de Moore woestijn de hoogst gelegen woestijn ter wereld. Daarna komt het hoogtepunt van de reis letterlijk en figuurlijk de Taglang La pas op een hoogte van 5370 meter. Dit is de een na hoogst begaanbare pas ter wereld een echt hoogtepunt. Gelukkig nog steeds geen hoogteziekteklachten, alleen je hebt het gevoel dat je geen conditie hebt maar dat heeft iedereen op deze hoogte. We maken een groepsfoto voor onze chauffeur en bijrijder en nemen ook direct afscheid van hun met een enveloppe. Zij gaan nl morgenvroeg direct weer terug naar Delhi een rit van 3 volle dagen en nachten, gekkenwerk. Na 13 uur reizen komen we aan in Leh om 19.00 uur. Ons hotel is een plaatje een heerlijke kamer met een superdouche waar ik direct eens heerlijk van ga genieten. Het enige nadeel is dat we via een steile weg, en dat is geen pretje op een hoogte van 3505 meter, naar het centrum moeten. Gelukkig kunnen we via ons hotel met een busje worden gebracht. Dat doen we dan ook maar en zoeken een tent om te eten. We zitten op een heerlijk dakterras en genieten volop. Daarna gaan we terug naar het hotel per taxi en kruipen vroeg ons bed in om ons slaaptekort van gisteren in te halen.
Nou dit was het eerst wel weer over onze avonturen in Leh ga ik jullie binnenkort wel bijpraten.
Ik wil nog wel even iedereen bedanken voor de reacties kan jullie jammer genoeg niet allemaal persoonlijk terug mailen, want de computers zijn hier supertraag en ik ben al lang blij dat ik na een uur mijn verhalen op mijn weblog heb staan. Na mijn vakantie hebben we vast wel weer contact met elkaar.

Heel veel lieve groetjes uit een prachtig Ladakh waar ik volop aan het genieten ben
xxx Petra