Nog een dagje met water

17 januari
Vannacht heerlijk geslapen en vanmorgen fit uit de veren. Na een curd met honing en muesli ontbijtje op weg gegaan naar Assi Ghat voor mijn beenbehandeling. Ik geloof dat het na de behandeling van gisteren zeker niet minder is geworden dus om de bloedzuigers te ontlopen ga ik nog even door met deze behandelingen. De dokter is er vanmorgen ook weer ondanks dat ze zich nog niet zo goed voelt.
Ik mag nu mee naar een kamer boven in het gebouw, meer ruimte en volgens mij staat daar een stoombad dat beter werkt gezien de stoom die er nu al uitkomt dat is meer dan ik beneden heb gehad de vorige keer. Ik krijg weer dezelfde poedermassage en daarna inderdaad een echt stoombad, heerlijk veel warmte en de poeder spoelt nu tenminste van mijn lichaam. Ik de stoom zitten ook nog kruiden vertelt de assistente me dus het is niet alleen stoom die eruit komt. Na de behandeling is de pijn aan mijn been grotendeels weg, helaas komt het later wel weer terug maar wel in mindere mate. De dokter vertelt dat de assistente een meisje van het platteland is en daarom is ze een beetje verlegen. Ik geef haar altijd een fooitje van 20 rs na de behandeling en ze is bijna te bescheiden om het aan te pakken. De dokter vertelt dat ze wel een masters degree heeft en dat ze nu ook een computercursus volgt. Ze geeft aan dat ze dat doet als er geen behandelingen zijn want dat is zonde om je tijd niet nuttig te besteden. Ook maakt ze mooie teddyberen van groot tot klein en ze vragen aan mij hoe ze die kunnen verkopen. Ik geef hun wat tips waar ze ze zouden kunnen verkopen. De dokter zelf is crea Bea en maakt allerlei schilderwerken op hout, op canvas etc etc. Ook is ze bezig met glas schilderen, erg leuk. Na de behandeling loop ik even binnen bij de fotografie academy zoals het bord aangeeft. De man is stokdoof, niet handig als je dan ook nog geen Hindi spreekt, dus hij draait me elke keer als ik iets zeg zijn oor toe. Gelukkig spreekt en verstaat hij redelijk Engels. De cursus start zaterdag en is op zaterdag en zondag en duurt 2 maanden . De inschrijfformulieren zien er professioneel uit en hij laat mij de lesruimte zien die is minder, een soort dicht hok met hele oude studiolampen. Ik kijk wel even of de volgende keer als ik hier langer ben er een mogelijkheid is om de cursussen te volgen. Het is ondertussen lunchtijd en ik ga richting Aum Cafe want het is alweer even geleden dat ik daar geweest ben. Een heerlijke pot thee gaat er altijd in samen met een broodje met tomaat en gesmolten kaas, een warm broodje dan wel te verstaan. Helaas werkt het internet niet en de eigenaresse van Aum, een Amerikaanse oudere dame die hier al jaren woont, is bijzonder geïrriteerd dat het weer niet werkt. Blijkbaar is zij toch nog niet helemaal aan India gewend want ik kijk er niet meer van op als het niet werkt. Dat het langzaam is is ook redelijk normaal maar als het maar werkt. Na de late lunch ga ik terug naar huis en kan ik nog lekker even genieten van de rust op het balkon voor de tieners komen. De groep is er lekker vroeg en gelukkig is het redelijk weer, niet echt warm maar een heel waterig zonnetje, we vullen ballonnen met water om nogmaals op het dak te proberen waterfoto's te maken. Chandu een jongen uit de andere groep werpt zich op om slachtoffer te zijn vandaag en ook Dhiraj een van de Co managers van Fairmail is het slachtoffer, hij heeft dan gelijk zijn wasbeurt gehad. We hebben vandaag een meiden groepje want de jongen uit de groep is voor vandaag geschorst omdat hij van school verzuimd heeft en dan is de regel ook geen Fairmail. De meiden staan startklaar om leuke aktiefoto's te schieten en ik mag de ballonnen en het water gooien op de slachtoffers. Nou daar ga ik me dan mooi even op uitleven want zo een kans krijg je niet elke dag. Het is lachen, gieren, brullen en al met al maken de meiden leuke foto's. Toch is het nog best koud als je hier in je kleddernatte shirtje staat op het dak van kantoor maar de jongens geven geen krimp en slaan zich er goed doorheen. Er is nog kleurstof van Holi over die wordt ook in het water gegooid zodat we foto's met gekleurd water krijgen nog weer iets anders. Na de watersessie ben ik mijn broek, t shirt en handdoek kwijt want ze hebben natuurlijk geen droge kleren bij zich. Chandu had een regencape om dus die is het minst nat. Maar Dhiraj is helemaal drijfnat dus die neemt er gelijk maar een douche achteraan en hijst zich in mijn t shirt en broek, veel te groot natuurlijk maar ja het is toch donker als hij maar huis gaat. We zetten ons gasbrandertje maar even aan om toch nog iets van warmte te maken in het koude kantoor. Natuurlijk een bakje warme Chai en Samosa's helpen ook om warm te worden. Als de tieners naar huis gaan ga ik uit voorzorg mijn foto's vanaf mijn sd card maar even op de harde schijf zetten maar wat gebeurt er... Ik ben ze gewoon kwijt. Nergens meer terug te vinden grrrr. 500 super mooie foto's en heel veel herinneringen weg. Via Facebook probeer ik mensen te vragen of ze me kunnen helpen om mijn probleem op te lossen. Heel veel reacties gehad dus gelijk aan de slag gegaan om te kijken of ik iets kan doen maar helaas niets lukt me. Ook als Dhiraj later terug lukt het niet via de geadviseerde programma's om ze terug te halen maar volgens de gebruikte hoeveelheid moeten ze nog op het kaartje staan. Ik ga het kaartje maar bewaren en kijken of ik in Nederland meer succes hebt ze weer tevoorschijn te toveren en nu moet ik maar weer proberen om alsnog wat foto's te maken. Maar ja deze momenten krijg je niet meer terug grrr. Vanavond vroeg onder de wol want ik heb het echt koud en morgen wil ik, op mijn vrije dag, nog wel het eea ondernemen dus ik wil niet te laat opstaan en om 11 uur heb ik al een afspraak in Assi.
Tot morgen,
Petra