De laatste zaken regelen

29 januari
Vanmorgen had ik een afspraak om met Dhiraj op pad te gaan we moesten beide nog het eea regelen in Assi dus we gaan zo rond 10.30 uur met de riksja richting Lanka. Eerst naar Open Hand Cafe waar we iemand moeten spreken over visitekaartjes voor de tieners. Die jongen werkt daar dus dat komt goed uit kunnen we daar effe een bakkie doen. Ik neem er maar een stuk cheesecake bij want voor eten is het me te vroeg maar Dhiraj wil graag friet eten makt niet uit hoe laat het is. We zitten lekker op net terras en de riksja mannen herkennen me nog steeds en zwaaien vol verwachting naar me maar we gaan nog niet terug naar huis. Na open hand gaan we naar de bakker/zoetwarenwinkel want ik wil voor Dhiraj zijn moeder sweets kopen omdat ze zo heerlijk voor me heeft gekookt elke avond. Ik koop maar de grootste door een kilo dat is het zeker waard en zijn familie is best groot. Vanaf de winkel lopen we door naar de bed waar Anthony al zit te wachten. We kletsen even bij en dan is het voor ons ook alweer tijd om naar kantoor te gaan want om 14.15 uur komt Anil rao de Co manager langs om met me te kletsen. Ik he nog steeds niets van de verzekering gehoord en mail ze dus nogmaals met het dringen de verzoek me te bellen. Daarna komen om 15 uur de kids maar Julian gaat vanaf nu de lessen doen. Ik heb met iedereen Persoonlijk een soort eindgesprek om met hun nog eens even de puntjes op de I te zetten vw.b. De school en de prestaties in Fairmail. Volgend jaar stoppen er 4 kids ivm dat ze 19 worden dus die hebben nu nog de kans om flink geld te verdienen voor hun opleiding. Ik probeer ze dat nog even duidelijk te maken in een luchtig open gesprek met hun ieder persoonlijk. We sluiten elk gesprek af met een flinke knuffel en we spreken af dat we via Fb en Skype regelmatig contact met elkaar houden om bij te kletsen en als ze vragen of problemen hebben kunnen ze me ook altijd benaderen. Ik weet dat ze af en toe behoefte hebben om met iemand te kletsen die wat meer los van alles staat maar hun toch wel goed kent. De gesprekken verlopen volgens mij goed vooral omdat ik hun ook vertel dat ik niet de schooljuffrouw wil spelen maar omdat ik zoveel van iedereen houd ik hun alles gun voor hun toekomst en het het me vooral gaat om hun toekomstige leven. De les is ondertussen ook bijna ten einde. Ik heb ondertussen een mail terug van de verzekering en wat schertst mijn verbazing ze pakken mijn terugvlieg verzoek niet op omdat ik bij hun niet bekend ben, nou moet het niet mooier worden. Nogmaals de mail gestuurd met daarin mijn verzekeringsgegevens en hun vriendelijk verzocht dit Z.s.m. Op te pakken. Ook via Nederland iemand laten bellen met vericon mijn tussenpersoon want die had ik ook al een mail gestuurd met informatie en verzocht me te bellen maar daar hoor ik ook niets meer van. Triest dat mensen dit niet oppakken als de nood het hoogst is de redding dus niet nabij. Na heel lang wachten belt de tussenpersoon en geeft aan dat hij nu geen tijd heeft omdat hij een afspraak heeft of het uitkomt dat hij het morgen oppakt nee niet dus morgen zijn we weer 1,5 dag verder dit ook ivm het tijdverschil en overmorgen staat mijn vlucht gepland dus zsm aktie. Hij geeft. Aan dat ik vandaag teruggebeld ga worden en inderdaad weer een uur later krijg ik een telefoontje dat er contact zal worden opgenomen door de alarmcentrale van de Aegon waar ik mijn reisverzekering heb lopen. Ik ben benieuwd maar heb er weinig vertrouwen in. We hebben nog even een Skype gesprek met Janneke in Peru tussen de bedrijven door. De hele avond wachten en wachten op een telefoontje levert niks op en op een gegeven moment wordt het me even teveel gelukkig word ik getroost door mijn maatje hier die ook erg verdrietig is en niet weet wat hij ermee aan moet. Ik geef hem aan dat het allemaal goed gaat komen en dat hij zich maar geen zorgen moet maken maar dat doet hij wel. Hij voelt zich zo verantwoordelijk voor me en begrijpt er niks van dat ze niks voor me doen. Omdat de spanning erg hoog eet ik niks meer en ga ik erg laat maar bed met een hoofd vol vragen en twijfels. Ik heb voor mezelf de beslissing genomen dat als de verzekering niks doet ik mijn vlucht ga annuleren en later terug ga wanneer dat zie ik dan nog wel maar pas dan als ik er zelf vertrouwen in heb om weer te vliegen. Slaapplaatsen zijn hier geen probleem dus ik heb wel plaats om te blijven en ik denk op mijn werk dat ze het wel begrijpen dat ik een week later terug zou komen. Morgen hoop ik meer te horen.