Bezoek aan mijn drie dochter

Vrijdag 5 februari 2016

Vanmorgen lekker rustig aan gedaan en thuis op mijn gemak na de douche curd met muesli gegeten. Zo rond 10 uur kwamen Dhiraj en Kaushal met de motorriksja me oppikken om naar de Wallaby school in Sarnath te gaan, best een flink stuk over een hele drukke niet al te beste weg. Het is ruim een uur later als we in Sarnath zijn en ik herken de route gelijk weer waar we moeten zijn terwijl we de vorige keer ons lens gezocht hadden. We worden hartelijk ontvangen door een aantal mensen die ik helaas niet allemaal herken maar ze kenden mij nog wel van mijn vorige bezoek. Margreet, de Nederlandse vrouw die de school leidt met haar Australische man, schijnt in vergadering te zijn. We komen haar man al tegen die met andere mensen op weg is naar een andere plaats. Even handje schudden en vragen hoe het over en weer is.
Even later worden we gehaald want Margreet is vrij
We lopen de klasse af met Margreet en overal worden we geweldig ontvangen. Omdat de kinderen achter lopen kunnen ze niet uut de klas worden gehaald maar moeten we wachten tot ze vrij zijn. In 1 klas zitten twee van de meisjes die ik sponsor via School4KidsIndia Isha die is 8 jaar en Sania die is 9 jaar oud. In een nader klas zit het derde meisje wat ik sponsor Aku, kort voor Akanksha., zij is 11 jaar. Dhiraj komt hier nog mensen tegen die bij hem in de gevangenis zaten en ook Margreet kent hij vanuit de gevangenis. Ze doen hier ook projecten voor vrouwen in gevangenissen vandaar, de wereld is soms zo klein.
Om 12.00 uur komen de beide meisjes uit de klas en kunnen we even met elkaar kletsen en ik verbaas me over het goede Engels wat ze spreken. Ze kunnen prima dingen vertellen en als ik een vraag stel kunnen ze ook goed antwoord geven. We kletsen een beetje en ik deel hun wat cadeautjes uit, sokken, haar speltjes, een haarband, een kettingen armband en een horloge. Ze vinden allebei het roze horloge het leukst dus dat wordt loten maar daar komen we wel uit. Dus de ene krijgt de roze en de ander de blauwe. We maken nog wat foto's en dan laat ik de meiden lekker naar huis gaan. We lopen nog wat rond en praten nog met wat studenten over wat ze allemaal voor dromen hebben en dan is ook Aku zover dat ze me kan ontmoete. Ze is wel wat verlegener dan de beide meisjes die 100 uit kwebbelden maar als ik haar wat vraag kan ze me ook heel goed in Engels antwoord geven. Ook voor haar dezelfde cadeautjes en ook Aku is er erg blij mee.
Ondertussen zijn alle kinderen aan de vrijdagmiddag schoonmaak, er wordt flink gepoetst en opgeruimd. We kletsen nog even met wat vrijwilligers en dan gaan we nog even in de winkel kijken waar de bakkerij spullen verkocht worden die gemaakt worden in de bakkerij gerund door een aantal weduwvrouwen. Ik koop nog wat kaarten, een paar shawls, pizzabollen, soort kokskoekjes en cinamonrolls. We gaan weer met de motor riksja terug en laten ons afzetten in Assi. We willen bij Festive Villa gaan eten maar die zit dicht. Het lijkt wel of hij helemaal dicht zit niet alleen vandaag. Dat zou erg jammer zijn toch wel mijn favoriete tent aan de ghat. Dus we gaan naar Mark's café to Open Hand. Het is nu echt tijd voor lunch. De beide heren nemen inderdaad ook een grote portie maar ja daar verbaas ik me niet meer over wat die allemaal naar binnen schuiven. Ik houd het maar even bij een simpel klein frietje ook wel eens lekker.
Na het eten gaan we naar mijn huis waar de andere kids komen waarvoor ik een camera heb gekocht zodat ze kunnen blijven fotograferen. Deze kids hebben geen camera van Fairmail gekocht omdat ze te duur waren. Ik heb wel besloten dat ze er iets voor moeten betalen zodat het voor hun meer waarde heeft en ze er zeker zuinig op zullen zijn. Het gaat om een symbolisch bedrag wat ik ook weer in de kids ga investeren. Mijn eerste tiener met wie ik samenwerkte Akaash is er ook bij, hij heeft een eigen brommer reparatie zaakje en wilde ook graag toch nog een camera kopen. We maken buiten op het terras een mooie groepsfoto en je kunt zien hoe blij iedereen is met de camera dus toch niet voor niks alles meegesleept en heel veel extra geld voor betaald op mijn laatste vlucht. Dan gaat iedereen met zijn, haar aanwinst huiswaarts en Anil blijft nog even hangen. Hij wil nog graag een kletsen over zijn situatie en die van zijn zus. Het is een triest verhaal deze familie: toen ik 3 jaar gelden terug kwam na mijn ziekenhuis opname overleed de vader die aan TBC leed. Ondertussen heeft hij het ook Rn zijn zusje ook. Anil knapt op van de medicatie maar zijn zusje is doof geworden door de TBC en gaat dus ook al 3 jaar niet meer naar school. Er zijn hier gewoon geen voorzieningen voor dit soort mensen. Anil is nog bezig met een gehoorapparaat zodat ze wel naar school kan maar het is de vraag hoe duur dat is en of ze het kunnen betalen, waarschijnlijk niet. Morgen hoort hij meet. Ik krijg ondertussen een app ban Megha die heeft Humus gemaakt of ik kom eten...... Ik geef haar aan dat ik om 20 uur weer thuis moet zijn omdat Dhiraj komt met fruit Est hij voor mij zou halen. Ik stuur hem een app dat ik bij Megha ben en dat hij me even moet bellen als ik er nog niet ben.
Gelukkig woont Megha vlakbij dus ik ben er zo. We kletsen nog even en ik neem een snee brood met humus het is wel erg lekker.
DSM gauw terug naar huis en dan komen er 3 boys met een tas vol fruit en heel veel plastic bekers en plastic bordje voor mijn verjaardag morgen.
De heren blijven nog even hangen en daarna als ze gaan neem ik gelijk wat fruit. Helaas doet het internet het weer niet dus ik vanavond voor de eerste keer niet Skypen met mem.
Ik ben ook bang dat mijn nachtrust erg slecht zal zijn want hiernaast is een bruiloft gaande en de mannen hadden me al voorbereid dat dit de hele nacht wel kon duren en inderdaad de hele nacht zang, dans en andere vrolijkheid, het voelt een beetje als carnaval thuis, ALAAF!