jarig in India en een bijzondere opdracht vandaag

Zondag 7 februari 2016, Hiep,Hiep,Hoera ik ben jarig vandaag

Op mijn verjaardag ben ik nog nooit zo vroeg opgestaan 5.00 uur stond ik naast mijn bed. Ik ben maar niet gaan badderen om mijn buurman nog even te laten slapen. Mijn badkamer is met zijn kamer verbonden, met slot op de deur dat wel gelukkig, dus hij kan mijn hele bad ritueel en toilet ritueel volgen. Ik krijg dan ook regelmatig een opmerking van hem: did you have a nice bath? En dan geef ik hem een scherp antwoord terug grrrrrr. Creepy guy. Ik doe maar dikke kleren aan want het is nog erg fris zo vroeg in de ochtend. Ik zeul alle boodschappen en de taart naar de voordeur, heel voorzichtig om niet iedereen wakker te maken. Dhiraj zou me halen maar die moet ook nog Deepa en Aradhana van heel ver buiten Varanasi halen dus half 6 is hij er nog niet en kwart voor 6 besluit ik maar alvast naar Assi ghat te lopen. Ik krijg al berichtjes van anderen die er al zijn. We gaan met mijn oude studentengroep van Fairmail op de boot langs de ghats en ook nog naar de overkant van de Ganges. Daar is niks maar dat vinden ze altijd zo mooi. Je hebt wel een mooi uitzicht op de ghats vanaf die kant dat is zo maar op zich is er niks te doen. Het is wel een bijzonder moment want er is 2 jaar gelden ongeveer iets in deze groep voorgevallen waardoor er met een aantal mensen geen contact meer is maar voor mij zijn ze vandaag toch allemaal aanwezig en ik hoop zo een beetje op verzoening maar of dat er in zit???Krishna is er niet, later blijkt dat die zich verslapen heeft. Vandaag is mijn verjaardag maar ik ga ook vandaag een deel van de as van mijn vader uitstrooien in de Ganges. Dit geeft mij het gevoel dat mijn vader altijd hier bij mij aanwezig is als ik hier ben. We gaan dat met wat offer zaken doen op de Ganges met al de Kids die me lief zijn erbij. Zo tegen 6.00 uur is iedereen er. Iedereen feliciteert me met mijn verjaardag. Op de ghat is ondertussen het ochtend ritueel van Ganga Aarti gestart, een mooi ceremonieel iets wat elke morgen veel mensen trekt inclusief bussen vol toeristen. Binnenkort nog maar een keer vroeg uit de veren want het is wel mooi om te zien en te fotograferen. Iedereen gaat aan boord en we zijn mooi op tijd voor de zonsopkomst hoewel ik denk dat hij niet goed is omdat het een heel dicht getrokken wolkendek is. In donker varen weg richting Main Ghat. Halverwege legt Dhiraj de boot stil om het ritueel voor mijn vader te starten. We hebben 2 offerschaaltjes gekocht dat zijn een soort schuitjes van palmblad, daarin zitten dan wat zakjes met diverse dingen als poederverf en korrel, afrikaantjes en een kaarsje. Ik vul de schaaltje en we steken de kaarsjes aan wat nogal wat moeite kost omdat er best nog wat wind staat. Ik had een deel van de as van mijn vader meegenomen in een busje en doe dat in een mooie stenen thee kopje. Dan laat ik de bootjes met de offertjes en de kaarsjes los op het water van de Ganges en vervolgens strooi ik de as uit in het water. Best wel een emo momentje voor mij maar omdat de lijkenverbranding en het in de Ganges verstrooien van de as voor Hindoes heel gewoon is maakt dit voor mij alles ook wel wat gemakkelijker. De hindoes gaan ervan uit de het leven pas begint als je dood bent en dat is ook iets waar ik me dan aan vasthoud. Ik weet zeker dat mijn vader op me toekijkt als ik op de trappen van de ghats zit ....... Het geeft me een fijn gevoel dat ik dit heb mogen doen en vooral omdat ik de kids die me lief zijn bij me had op dit bijzondere moment. Terug naar de orde van de dag varen we door en een stukje verder blijven we weer liggen en voeren we het leven, mijn 54e verjaardag. Dus de taart komt op tafel, er zijn kaarsjes bij en een soort van plastic ding met Happy Birthday en daarin lampjes en een muziekje, this is India. Het lijkt wel een soort Hello Kitty pakket haha. Het kost natuurlijk weer moeite om de kaarsjes aan te krijgen maar het lukt en ik blaas de twee kaarsjes in een keer uit. Daarna, volgens ritueel, moet ik de taart aansnijden en het eerste stukken eten en dan moeten een aantal mensen een stukje snijden en me voeren. Suman en Deepa hebben de eer, want so zien ze dat hier, om me te voeren. Dan snijden we de cake in 14 stukken zodat iedereen stuk krijgt. We hebben precies genoeg. De taart is een cadeau van de 4 jongens genaamd KADS, Kaushal, Dhiraj, Anil en Chandu, erg lief van hun. We hebben cola en mango drink en ook zijn er chips. Een echt verjaardagsfeest .
Als alles op is en dat duurt niet lang bij deze kids baren we naar de overkant. We moeten door het water dus schoenen en sokken uit, zo baad ik toch nog in de Ganges op een bepaalde manier, en lopen naar de wal. Het zand is zoooooooo koud, vreselijk. We maken foto's en maken bij een oude boot een groepsfoto. Zo ongeveer 30 minuten blij en we hier en dan gaan we met de boot weer richting de ghats aan de overkant. Ondertussen is de zon opgekomen 6.38 uur ongeveer maar helaas geen mooie zonsopkomst maar er komt nog een klein beetje zon buiten de wolken om tevoorschijn.
Langzaam is het leven aan de ghats begonnen, de rituele wassingen, het wassen, het tandenpoetsen, de plas- en poepritulen alles vindt plaats aan de ghats. Het zo licht schijnt ondertussen mooi op de ghats dus de foto's hebben prima licht.
Zo rond 8.15 uur zijn we terug in Assi, veel vroeger dan gepland maar ja dat heb je altijd bij de bootmannen. Maar het ging mij vooral om de tocht voor mijn vader en dat is gelukt. Ik ga met de studenten die geen contact meer hebben naar de thee stal om een chai te drinken. We kletsen nog even en ik vertel hun dat ik het erg waardeer dat ze er zijn. Als we teug lopen kom ik mijn bootsman tegen die ik niet kon vinden. Hij spot mij ook gelijk aan de overkant en ik zeg tegen Babloe: waar was je toch? Ik had je boot nodig vanmorgen. Nou en wat blijkt hij was getrouwd daarom was hij er niet, wel een legitieme reden lijkt me. Ik noteer gelijk zijn nummer als ik weer een boot nodig ben. Ondertussen was hij Dhiraj ook al tegen gekomen dus die heeft zijn nummer nu ook. Iets verderop kom ik ook Dash nog tegen, een motor riksja rijder die ik altijd bel als ik hem nodig ben. Ook zijn nummer noteer ik maar weer. Op een of andere manier was ik beide nummers kwijt.
Ik ga naar Open Hand om mezelf daar eens van een goed ontbijt te voorzien. Ik maak kennis met een oudere Amerikaanse die hier ook vaker komt en we kletsen wat bij en wisselen wat zaken met elkaar uit. Ik neem een omelet marsala en een grote pot rooibos thee. Ik loop terug langs de bakker omdat ik gebak voor Megha en Banti wil halen maar die zit dicht dus dat wordt morgen. Terug ga ik me lekker douchen en hijs ik me uit de westerse kleding om me weer in mijn Indiase kloffie te hijsen. De waarnemer voor de eigenaresse komt ook en ik heb jog een kopie van mijn paspoort en VISA voor hem. Ik betaal hem ook de huur 7000 rs ongeveer 92 euro en dan nog 500 rs ongeveer 6,50 euro voor stroom, hier is mij niets van bekend maar ik maak er maar geen probleem over het gaat nergens over. Wel vraag ik hem een bonnetje. De huismeester is er ook en ik vraag de waarnemer of hij hem kan vragen of hij mijn vloer wil dweilen en hoe het zit met schoon beddengoed. Hij had me al iets in Hindi proberen uit te leggen en ik hoorde het woord dobi dat is de groep mensen die de kledij wassen dus het bleek dat hij het beddengoed naar de wassers had gebracht en vandaag op kon halen dus morgen fris beddengoed, heerlijk. Ik geef hem na het dweilen van de vloer 50 rs als bedankje, je moet ze wel een beetje te vriend houden. Dan ga ik naar Megha die me hartelijk feliciteert, Banti komt thuis en heeft mijn verjaardag kleding bij zich dat is klaar. Verder krijg ik van hem een mooie cerise kleurige pasmina shawl, de duurste soort wol die er is en dat kun je aan de shawls ook voelen. Megha heeft spaghetti gemaakt, eigenlijk wil ik niks want ik ga rond 14.00 uur naar de Tree Ashram voor de community lunch. Maar volgens haar duurt dat nog 2 uur dus ik kan best wat eten. Ik neem dus een klein beetje, de smaak is heerlijk en het zit vol knoflook pffff je ruikt me volgende week nog. Dan zo tegen half 2 ga ik,naar huis waar Dhiraj net is want ik heb hem meegevraagd. Voor hem is het zo leuk om andere mensen te ontmoeten en je weet nooit wat er ngo uitkomt voor hem. Ik weet eigenlijk nog precies waar het is maar weet de ghat naam niet meer maar dat is Shivala ghat. Dat vergeet ik dus niet weer. Als we aankomen zie ik dat de plek waar we dit hadden het niet kan zijn omdat er tafeltjes en stoeltjes staan en wij zitten altijd op de grond in een kring. Dit is een hotel met kamer prijzen van 5600 rs dat is 74 euro per nacht asociaal voor hier. Het idee van de community kuch is als volgt. Het wordt georganiseerd vanuit de kerk, iedereen ongeacht ras, geloof of geslacht mag aanschuiven op zondag om 2.00 uur. Er wordt dan een heerlijke maaltijd geserveerd inclusief koffie of thee met heerlijk Cakes na. Voor het eten wordt gebeden en wat er tijdens en na het eten komt is altijd anders erg afhankelijk van wie er zijn en hoe een en ander verloopt. Het voelt voor mij altijd als een warm bad als ik hier ben. Dhiraj en ik kijken waar we moeten zijn en iets verderop bij het laatste gebouwtje zie ik de kussens al liggen dus daar moeten we zijn. Ik roep even of er iemand is en daar komt Ute, een Duitse die ik herken van de foto op Facebook, naar buiten. Ik had haar nog niet eerder hier ontmoet want ze was er niet als ik hier was. Ze heeft ook nog even in Nederland gewoond dus kan ook wat Nederlands, leuk. Het blijkt dat we direct aan het werk kunnen want degen die meehielp met het eten klaarmaken werd ziek, beloofd dat iets voor het eten? Dhiraj moet de zware grote pan zijn inhoud in beweging houden en ik breng alvast de borden, bekers en bestek naar buiten. En ra ra wie komt er ook aangewandeld..... Mijn Canadese Sitar spelende buurman, nee he ook hier ben ik nog niet van hem verlost haha. Ondertussen komt er een leuke vrolijk knul binnen en het blijkt dat die hier muziek studeert, een Zweed, maar hij is na 5 jaar India even zat en gaat in juni in Rotterdam aan een opleiding Indiase muziek beginnen. Hij moet nog auditie doen maar dan komt hij in Nederland wonen. We spreken af om adressen uit te wisselen en dan zeker een keer af te spreken. Langzamerhand loopt het vol en ook Brendan en Leaf die over zijn uit Thailand komen binnen, ze feliciteren me gelijk. We gaan eerst in gebed en dan kan er gegeten worden. Het is een geoliede machine: iemand schept de rijst op en de saus, iemand de salade en een derde brengt de borden rond en een ander schenk water in de bekers. Ik neem maar een klein beetje eten want ik voel de spaghetti nog zitten en over een paar uur heb ik mijn verjaardagsdiner . Na het eten stekt iedereen zich even voor en vertelt iedereen waar hij of zij dankbaar voor is. Ik geef aan dat ik er dankbaar voor ben om hier te mogen zijn en mijn verjaardag te mogen vieren en dat ik nog meer dankbaar ben dat ik vandaag mijn vader heb mogen uitstrooien in de heilig rivier Mother Ganga zodat hij altijd bij me is als ik hier ben. Er wordt natuurlijk voor me gezongen en ik krijg zelfs van Brendan en Leaf een verjaardagsliedje in het Nederlands , super. Leaf is geboren in Roermond en ze vertellen dat ze thuis altijd happy birthday in het Engels en Nederlands zingen om hun roots toch maar vast te houden, zo lief van hun. Ik heb klein stroopwafels mee genomen en die gaan erin als koek. Er wordt gevochten om de laatste exemplaren. Ik beloof te kijken of ik die volgende keer weer mee kan nemen.
Ondertussen is het tijd voor koffie, cay en heerlijke eigen gebakken chocolade cake, die is altijd geweldig.
Dhiraj moet nog 2 tieners van huis halen ver buiten Varanasi dus we nemen afscheid maar volgende week zijn we er weer. Ik neem afscheid van Leaf en Brendan die gaan dinsdag weer richting Thailand, waar ze een zelfde iets hebben in de buurt van Chang Mai en ze nodigen me van harte uit te komen en dat ga ik zeker doen.
Terug in Assi gaat DK de dames van ver halen aradhana en deepa en ik ga naar mijn kamer om met mem te Skypen. Als ik naar oproep komt ze net binnen van een ochtenden koffiedrinken bij een oom en tante. We kletsen even en dan moet ik me omkleden voor mijn verjaardagsdiner. Iedereen is er
Ik krijg Cadeautjes van aradhana, Kads en Ankita. Enkelbandjes, chocolade en een armbandje erg lief van hun.
We hebben heerlijk gegeten en een drankje gehad. We hadden vooraf een aantal gerechten besteld met rijst en 32 chapati maar er moest nog wel bij worden besteld, jeetje wat kunnen die lui eten zeg. Maar ja dit is ook hele andere kost dan thuis waar ze hoofdzakelijk rijst met dahl eten. Ik had zelfs 2 gerechten met kip en dat krijgen ze echt nooit dus dat is in een mum van tijd op. met 14 personen voor 2664 rs dat is 39 euro gegeten en gedronken nou dat red ik nog niet eens als we met 2 in Nederland uit eten gaan.
We nemen hartelijk afscheid en daarna ga ik naar mijn huis terug
Internet weg grrrr dus dan maar slapen morgen weer een dag, welterusten