Terug naar Benares
Door: ¨Petra
Blijf op de hoogte en volg Petra
18 April 2012 | India, Vāranāsi
Beste allemaal,
In Kalimpong hebben we nog weer aan de perfecte foto van de tieners gewerkt. Mijn partner had een baby kaart voor ogen maar had hiervoor rode rozenblaadjes gebruikt. Toen ik hem ging helpen gaf ik hem aan dat rood niet echt bij een babykaart past maar dat dit meer roze of lichtblauw kan zijn. Dus op zoek naar roze bloemen in het park naast het hotel. Samen hebben we nogmaals foto's gemaakt en deze zijn erg goed gelukt zodat ik denk dat er wel een kaart uit zal komen. Hij was weer apetrots op zijn creatie. De laatste dag zijn we per jeep naar een klooster gereden 5 kilometer buiten de stad. We konden hier 2 uur doorbrengen en ook weer met de tieners aan de foto's gaan werken. Ik tref twee moderne Indiase dames die me vragen wat we doen, ik leg het concept uit en ze geven aan dat ze het geweldig vinden wat we met de teenagers doen. Ze zijn met z'n tweeën aan het reizen vanuit Mumbai en ik geef hun aan dat dat wel erg modern is voor Indiase vrouwen. Hun kinderen wonen in America en Engeland vertellen ze dus nu hebben ze de handen vrij om te doen wat ze leuk vinden. Je kunt ook wel zien dat dit rijkere mensen zijn die zich heel westers aangekleed hebben. Een hele poos met hun staan kletsen over van alles en nog wat geloof, werk, vrijwilligerswerk, liefde voor India van mij etc etc. Als laatste vertelt ze mijn Partner nog even dat hij goed Engels moet leren voor zijn toekomst en niet te verlegen moet zijn om Engels te spreken. We lopen na het bezoek terug naar de stad en passeren een mooie golfbaan op de berg die van het militaire kamp is wat daar gelegerd is. Ik maak toch stiekem wat foto's van de baan. Terug in de stad ga ik naar de kleermaker die een pak voor mij heeft gemaakt, ik moet nog en kwartiertje wachten want ze zijn nog niet klaar. Daarna lunchen we samen en halen we bij de bakker war croissants en koeken voor de lange treinreis van de komende nacht en dag. Zo tegen half 3 stappen we in 2 jeeps en gaan op weg naar Jailpalgun waar we om half 11 de nachttrein naar Varanasi nemen. We hebben nog een een hotel voor een paar uurtjes. Het is een beetje louche tent net als de hele omgeving, lijkt een beetje op een vreemdgangershotel met veel enge mannen. Onze Indiase manager vertrouwt het hier ook niet en we gaan in twee groepen eten om de kamers niet onbeheerd achter te laten. Ze weten dat je een trein moet halen en als er wat gestolen wordt heb je geen tijd om de politie te halen omdat de trein niet wacht dus vandaar deze aktie. Als een Indiër het al niet vertrouwt.... Om half elf gaat de trein dus om 10 uur gaan we naar het station, helaas hebben we geen soft sleeper met airco en beddengoed. Dit is nog niet het ergste maar deze trein doen me herinneren aan mijn eerste treinreis 22 jaar geleden in India. Voor de ramen zitten van die ijzeren stangen en destijds greep mij midden in de nacht tijdens een stop iemand door deze tralies, dus dat wetende gooide ik ondanks de hitte deze nacht het luik maar dicht zodat ik deze verrassing niet weer zou krijgen. Toen hadden we ook huisdieren aan boord in de vorm van ratten die mijn eetzak flink hadden aangevreten,Yvonne en Evelyn jullie weten dit verhaal vast nog wel. Ik hoop niet dat zich dit vannacht herhaalt..
We kunnen direct plat gaan als we eerst de mannen van onze plaatsen hebben verdreven die er alvast waren gaan liggen, nee dus wij hebben ze gereserveerd dus moven. Deze keer dus geen gedoe met lakens, dekens en kussens omdat we die gewoon niet hebben. Een nadeel van deze trein is dat we onze coupe ook niet kunnen afsluiten met een gordijn en dat er gewoon mensen op je bed komen zitten aan het voeteneind. Ook ik heb de schone eer om een man aan mijn voeteneind te hebben zitten die ik met redelijk hardhandig trappen er vanaf probeer te krijgen maar dat lukt me niet. Ik heb ook geen zin in gedoe en probeer mijn benen wel achter hem langs te leggen. Af en toe deel ik nog een trap uit maar hij geeft geen reactie. Ik moet het er dus maar mee doen. De nacht gaat traag voorbij en halverwege de nacht neem ik alsnog maar een inslaap tabletje dan krijg ik hopelijk nog een paar uurtjes slaap mee. 's morgens wordt ik al vroeg wakker met een houten en pijnlijke rug. En dan moeten we de hele dag nog tot 17.00 uur in deze trein zitten, een hele lange reis dus.
De dag brengen we door met het bewaken van onze plaatsen want voor je het weet
Iigt of zit het vol met Indiërs die zich de plaatsen toe eigenen. Claudia laat flink van zich horen als er weer iemand een poging doet en het werkt gelukkig. Als we inderdaad zo rond 17.00 uur aankomen moeten we nog 45 minuten in een jeep naar Varanasi. Als we de trein uit willen krijg ik mijn ketting waarmee mijn tas vastligt in de trein, nodig omdat ze hem anders jatten, niet los dus er zit niks anders op dan mijn rugzak los te snijden van de kabel, dat kost me een handvat want die kabel krijg je echt niet kapot, dat is natuurlijk ook de bedoeling en deze blijft dus achter in de trein. Zo tegen 18.00 uur zijn we terug in Rahul guesthouse waar we de bekende kamers weer krijgen. We frissen ons eerst lekker op en zoeken dan het dakterras en de kok op die blij is dat we er weer zijn. Lang gesproken dat we direct yoghurt met fruit en honing gaan bestellen als we terug zouden zijn dus dat doen we dan ook. En natuurlijk een heerlijke bananenlassi. Natuurlijk direct de mail bijwerken en dan gaan we vroeg slapen na een gebroken nacht is dat wel nodig. De tieners slapen vanavond ook weer lekker thuis dat zullen ze ook wel weer fijn vinden.
Morgen maar weer genieten in Varanasi in al haar facetten.
Groetjes Petra
In Kalimpong hebben we nog weer aan de perfecte foto van de tieners gewerkt. Mijn partner had een baby kaart voor ogen maar had hiervoor rode rozenblaadjes gebruikt. Toen ik hem ging helpen gaf ik hem aan dat rood niet echt bij een babykaart past maar dat dit meer roze of lichtblauw kan zijn. Dus op zoek naar roze bloemen in het park naast het hotel. Samen hebben we nogmaals foto's gemaakt en deze zijn erg goed gelukt zodat ik denk dat er wel een kaart uit zal komen. Hij was weer apetrots op zijn creatie. De laatste dag zijn we per jeep naar een klooster gereden 5 kilometer buiten de stad. We konden hier 2 uur doorbrengen en ook weer met de tieners aan de foto's gaan werken. Ik tref twee moderne Indiase dames die me vragen wat we doen, ik leg het concept uit en ze geven aan dat ze het geweldig vinden wat we met de teenagers doen. Ze zijn met z'n tweeën aan het reizen vanuit Mumbai en ik geef hun aan dat dat wel erg modern is voor Indiase vrouwen. Hun kinderen wonen in America en Engeland vertellen ze dus nu hebben ze de handen vrij om te doen wat ze leuk vinden. Je kunt ook wel zien dat dit rijkere mensen zijn die zich heel westers aangekleed hebben. Een hele poos met hun staan kletsen over van alles en nog wat geloof, werk, vrijwilligerswerk, liefde voor India van mij etc etc. Als laatste vertelt ze mijn Partner nog even dat hij goed Engels moet leren voor zijn toekomst en niet te verlegen moet zijn om Engels te spreken. We lopen na het bezoek terug naar de stad en passeren een mooie golfbaan op de berg die van het militaire kamp is wat daar gelegerd is. Ik maak toch stiekem wat foto's van de baan. Terug in de stad ga ik naar de kleermaker die een pak voor mij heeft gemaakt, ik moet nog en kwartiertje wachten want ze zijn nog niet klaar. Daarna lunchen we samen en halen we bij de bakker war croissants en koeken voor de lange treinreis van de komende nacht en dag. Zo tegen half 3 stappen we in 2 jeeps en gaan op weg naar Jailpalgun waar we om half 11 de nachttrein naar Varanasi nemen. We hebben nog een een hotel voor een paar uurtjes. Het is een beetje louche tent net als de hele omgeving, lijkt een beetje op een vreemdgangershotel met veel enge mannen. Onze Indiase manager vertrouwt het hier ook niet en we gaan in twee groepen eten om de kamers niet onbeheerd achter te laten. Ze weten dat je een trein moet halen en als er wat gestolen wordt heb je geen tijd om de politie te halen omdat de trein niet wacht dus vandaar deze aktie. Als een Indiër het al niet vertrouwt.... Om half elf gaat de trein dus om 10 uur gaan we naar het station, helaas hebben we geen soft sleeper met airco en beddengoed. Dit is nog niet het ergste maar deze trein doen me herinneren aan mijn eerste treinreis 22 jaar geleden in India. Voor de ramen zitten van die ijzeren stangen en destijds greep mij midden in de nacht tijdens een stop iemand door deze tralies, dus dat wetende gooide ik ondanks de hitte deze nacht het luik maar dicht zodat ik deze verrassing niet weer zou krijgen. Toen hadden we ook huisdieren aan boord in de vorm van ratten die mijn eetzak flink hadden aangevreten,Yvonne en Evelyn jullie weten dit verhaal vast nog wel. Ik hoop niet dat zich dit vannacht herhaalt..
We kunnen direct plat gaan als we eerst de mannen van onze plaatsen hebben verdreven die er alvast waren gaan liggen, nee dus wij hebben ze gereserveerd dus moven. Deze keer dus geen gedoe met lakens, dekens en kussens omdat we die gewoon niet hebben. Een nadeel van deze trein is dat we onze coupe ook niet kunnen afsluiten met een gordijn en dat er gewoon mensen op je bed komen zitten aan het voeteneind. Ook ik heb de schone eer om een man aan mijn voeteneind te hebben zitten die ik met redelijk hardhandig trappen er vanaf probeer te krijgen maar dat lukt me niet. Ik heb ook geen zin in gedoe en probeer mijn benen wel achter hem langs te leggen. Af en toe deel ik nog een trap uit maar hij geeft geen reactie. Ik moet het er dus maar mee doen. De nacht gaat traag voorbij en halverwege de nacht neem ik alsnog maar een inslaap tabletje dan krijg ik hopelijk nog een paar uurtjes slaap mee. 's morgens wordt ik al vroeg wakker met een houten en pijnlijke rug. En dan moeten we de hele dag nog tot 17.00 uur in deze trein zitten, een hele lange reis dus.
De dag brengen we door met het bewaken van onze plaatsen want voor je het weet
Iigt of zit het vol met Indiërs die zich de plaatsen toe eigenen. Claudia laat flink van zich horen als er weer iemand een poging doet en het werkt gelukkig. Als we inderdaad zo rond 17.00 uur aankomen moeten we nog 45 minuten in een jeep naar Varanasi. Als we de trein uit willen krijg ik mijn ketting waarmee mijn tas vastligt in de trein, nodig omdat ze hem anders jatten, niet los dus er zit niks anders op dan mijn rugzak los te snijden van de kabel, dat kost me een handvat want die kabel krijg je echt niet kapot, dat is natuurlijk ook de bedoeling en deze blijft dus achter in de trein. Zo tegen 18.00 uur zijn we terug in Rahul guesthouse waar we de bekende kamers weer krijgen. We frissen ons eerst lekker op en zoeken dan het dakterras en de kok op die blij is dat we er weer zijn. Lang gesproken dat we direct yoghurt met fruit en honing gaan bestellen als we terug zouden zijn dus dat doen we dan ook. En natuurlijk een heerlijke bananenlassi. Natuurlijk direct de mail bijwerken en dan gaan we vroeg slapen na een gebroken nacht is dat wel nodig. De tieners slapen vanavond ook weer lekker thuis dat zullen ze ook wel weer fijn vinden.
Morgen maar weer genieten in Varanasi in al haar facetten.
Groetjes Petra
-
18 April 2012 - 15:51
Jan En Ria:
Hoi Petra,
Weer een leuk verhaal en als ik me niet vergis was ik er bij zoveel jaar geleden toen iemadn zijn handen door het raam stak en er uit je tas was gegeten door die ratten.
Veel plezier nog daar, maar hoe is het met Henriette verlopen. -
18 April 2012 - 15:53
Jan En Ria:
Het is Hariette bedoel ik he, let maar niet op mijn schrijfstijl.
-
18 April 2012 - 17:10
Peet & Liel:
Leuk dat het zo goed gaat met het fotograferen van je student. Ben benieuwd naar de kaarten.
Geniet nog van de laatste dagen daar!
Groetjes -
18 April 2012 - 17:12
Grietje En Arend :
Hallo Petra,
We genieten weer volop van je belevenissen in India en van het fijne werk dat jullie met de jeugd daar meemaken. Hartelijke groet -
18 April 2012 - 19:00
Peter Harriet:
De zoveelste India reis, en toch maak je weer de mooiste en spannende dingen mee.
Wel jammer dat je geen softsleeper had, is veel relaxter, maar ja tha's India
Nog fijne dagen en lieve groetjes -
19 April 2012 - 04:46
Angelique:
Geniet Vd laatste dagen! -
19 April 2012 - 11:38
Dayen:
Hoi Petra,
Wat spannend in zo'n trein. Ik zou helemaal geen oog dicht doen. Brr. Maar jij bent inmiddels al wat gewend.
Veel plezier deze laatste paar dagen.
Groetjes Dayen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
