Het ziet er naar uit dat ik nog niet weg mag......

24 januari
Vannacht lekker geslapen, eindelijk weer wat uurtjes ingehaald. Ik krijg vandaag te horen dat mijn INR nog steeds te laag is 1,1 dis de medicatie zal worden opgevoerd. Nog steeds geen bericht van mijn huisarts gehad en mijn dokter geeft aan dat ik wel even beneden bij de administratie een mailtje mag sturen. Ook blijft de verzekeraar erg in gebreke met de garantiestelling voor de betaling aan het ziekenhuis dus ook daar moet ik weer achteraan. Ik word in de loop band e morgen opgehaald in de rolstoel om naar beneden te gaan. Dhiraj blijft op de kamer maar komt me na een uur de sleutel brengen omdat hij naar kantoor geroepen word. Hij komt vanmiddag wel weer terug.Ik kan mijn kamer namelijk afsluiten met een sleutel zodat er niemand naar binnen kan. de me rouw in de administratie die me overal begeleid is een hele lieve vrouw ze noemt me al een vriendin van haar net als de giga reus van een man die er ook zit. Hij wil me op Facebook linken dus ik geef hem mijn naam. Hij bekijkt met volle interesse mijn Facebook en mijn foto's. Ik beloof hen beide als ik terug kom eind van het jaar, is mijn bedoelingen ieder geval, dat ik hun weer ga bezoeken. Ze zijn gek van Nederland dus dan zal ik hun wat leuke dingen meenemen als cadeautje. Ik krijg koffie want het duurt een eeuwigheid met de mail. Ook krijg ik de voorlopigheid nota tm as zondag voorgeschoteld dan kan ik die alvast mailen naar de verzekeraar het is ondertussen opgelopen naar 4000 dollar want de kamer kost niet zoals gedacht 400 rs maar 200 dollar per dag. Larika de vrouw vertelt dat ze druk bezig is met het ontslag van Femke, die mag gelukkig weg. Ik ga op de terugweg even aan bij Femke en die ligt idd met smart te wachten tot ze weg kan. We wisselen nog even wat ervaringen uit want ze gaat nog 2 maanden doorreizen naar gebieden waar ik ook geweest ben. Ze was erg blij met de kerstflair die ik haar bracht na 9 maanden is het wel lekker om gewoon iets Nederlands te lezen. Ze gaat naar het guesthouse wat ik haar had aangeraden en we zoeken elkaar op als ik ook vrij wordt gelaten. Ik ga terug naar mijn kamer en al gauw krijg ik bezoek van een tiener Anshu die schoolvriendin heeft meegenomen. Ze kletsen gezellig met me doen een spelletje en kijken natuurlijk tv. Net voor ze kwamen kwam er een verpleegster die mijn bloeddruk kwam opmeten en dat was een tante van Anshu die normaal op een andere afdeling werkt. Ze vroeg me heel voorzichtig of ik haar kende want ze geeft aan er liggen 3 toeristen hier dus ze wist niet wie het was. Ik dus. Na het damesbezoek komt de moeder van Dhiraj binnengewandeld, zo een lieve vrouw. We buurten even bij op onze manier, zij in het Hindi, ik in het Engels en met behulp ban handen en voeten maar we begrijpen elkaar wel. Ik begrijp dat er wat meiden van Fairmail met haar mee waren gekomen maar die zinn tegengehouden bij het hek door de Security. Ja je komt hier zo maar niet binnen hoor. Met mijn gebrekkig Hindi en haar gebrekkig. Engels erbij begrijpen we elkaar. Dan komen de dames Aradhana, Sandhya en de zus van Dhiraj Deepa toch nog binnen de Security had gezegd dat ze even snel mochten langs gaan. Ik check nog even via de meiden of ik moeder goed heb begrepen maar gelukkig is het grootste deel wel zoals ik dacht. De meiden bedanken haar nog even namens mij voor alle goede zorgen en het heerlijke eten elke dag. Het is een erg bescheiden vrouw maar super lief voor me. Ik krijg een dikke knuffel van haar als ze weg gaat en ze blijft maar naar me zwaaien als ze de kamer uitloopt. Ondertussen is Julia. De Duitse vrijwilliger ook binnen komen wandelen. Helaas moet die zich nu ook maar zien te redden zolang ik er niet ben. Deze week draait Dhiraj de lessen voor me en volgende week moet hij het maar proberen. Ondertussen komt Chandu binnen en vraagt of hij vannacht mag blijven omdat hij moet studeren en thuis de situatie niet zo is dat hij kan studeren. Ik geeft hem de telefoon en geef aan dat hij Dhiraj maar moet bellen want die komt zo wie zo en volgens mij komt Anil Rao mee. Julian blijft nogal even kletsen en gaat zo tegen 8.15 uur weg omdat hij omdat hij nog ergens moet eten. Iets later gaat de telefoon en belt Dhiraj om de tijd te vragen, waarom belt die hij heeft een telefoon en een horloge ?
Even later komt hij binnen met Suman. En vertelt dat Julian zijn horloge een uur achterliep en dat hij hem niet geloofde dat het later was. Hij heeft dus geen 2 uur de tijd km te eten maar slechts een uurtje anders is het hek van de flat dicht. Anil moest leren dus die kon niet en toen wilde Suman wel mee, nee he.... Niet weer zo een nacht. Ze blijven nu dus met 3 slapen. Chandu gaat aan de studie, ik eet mijn heerlijke aardappeltjes op en bestel ook nog wat eten bij de cafetaria voor de anderen, sommigen hebben nog niet gegeten en sommigen hebben nog honger. We gaan zo rond 12 uur de ogen dicht doen en nu maar duimen op een lange rustige nacht.
Welterusten.