Eindelijk thuis in ...Benares

Vannacht natuurlijk niet goed geslapen met een paar zwaar ronkende mannen onder, boven,achter en voor je. Om de beurt begon er weer eentje net alsof ze het afgesproken hadden. De uren tikten voorbij maar het schoot maar niet op voor de nacht voorbij was. Dus het duurde erg lang voor de nacht voorbij was. Op een bepaald moment ben ik er maar bij gaan zitten want je kunt ook je draai niet meer vinden van links naar rechts, op de rug alles geprobeerd maar niks hielp. En zo werd het 4.30 uur en iedereen wakker begon te worden ook de snurkers onder ons. De trein zou om 4.55 uur am aankomen maar ik zag al dat hij dat niet ging halen. Zo rond 5.30 uur reden we het station van Varanasi binnen. De met een acceptabele vertraging want ik heb ze ook wel eens van een flink aantal uren gehad. Buiten komt er direct een riksja rijder op ons af die ons wel weg wil brengen. Eerst vroeg hij 100 Rs en toen hij mij zag werd het opeens 150 Rs en hij had het maar over een hotel. Alle bagage zat al in de auto en er werd een stennis gemaakt met de jongens dat ik op een gegeven moment zei wat is het probleem? No problem zei de man dus ik zei tegen hem ten eerste ben ik geen toerist en ten tweede zoek ik ook geen hotel, daar vangen ze ook weer geld van. Toen hij dat hoorde was het blijkbaar voor hem niet meer interessant om te rijden, gemis aan commissie, en maakte hij er geen probleem van toen ik de boel uit wilde laden. Ik betaal liever 200 Rs aan iemand die eerlijk is. 20 meter verder komt er net een riksja en we houden deze man aan en hij zegt Assi Ghat? 120 Rs dus dat was onze man en we laden opnieuw de loodzware tassen in. Ik heb nl. Heel veel kleding en spullen voor de kinderen en de school meegenomen. Ram woont vlakbij het station dus die gaat nu naar huis, ik bedank hem voor alle goede zorgen en vraag hem deze maanden nog een keer met elkaar af te spreken. En nu maar hopen dat ik met een getekend plattegrondje in de hand het huis kan vinden waar ik ga logeren, haha. Ik ken de plek wel de oude bioscoop van Assi en daartegenover een huis met een bruin hek, het kon niet missen. Als we daar komen zie ik idd een bruin hel wat dicht is. We bonken op het hek maar niemand doet open. Ik zie alleen maar bordjes staan van dokters dus of dit het goede adres is?? Ik sta heel dom op straat te kijken en vergeet dat er achter me een giga stier staat, iedereen is bang voor deze zwarte bul zoals ze hem in Assi noemen. Ik had hem echt niet in de gaten en voor ik het weet heeft hij zijn dikke hoorns in mijn lies geramd en in mijn arm, jeetje wat schrok ik. Het deed ook pijn maar volgens mij kom ik er nog genadig af want ik heb ook wel eens toeristen bebloed weg zien lopen na een aanvaring met een koe. Ik denk dat ik er wel wat bont gekleurde plekken aan overhoud maar misschien is het mijn geluk dat ik mijn spijkerbroek aan had. Vlakbij is het huis van een lerares van Chandu dus daar gaan we kijken of we op internet kunnen om zo achter het telefoonnummer van de huiseigenaressen een oude vrouw met een dochter uit Delhi kunnen komen. Het moet ergens in mijn Facebook berichten staan. Zij geeft echter aan dat we wel het goede huis hebben dus we gaan nog een keer terug. Dan blijkt het hek te kunnen schuiven, dus we zijn in ieder geval binnen. Ik loop naar binnen maar er is niemand. We gaan dus maar met de riksja door naar Nagwa waar ik bij Kaushal heel gastvrij wordt ontvangen door zijn zusjes en oma. Dhiraj zijn moeder komt ook binnen en is erg ontroerd als ze me ziet. Ik probeer haar te troosten maar het is jammer dat ze geen Engels spreekt en ik te weinig Hindi. Des te meer een reden om Hindi te leren. Natuurlijk weet iedereen in een mum van tijd dat ik er ben en iedereen komt om me welkom te heten. Ik ga even naar het huis van Dhiraj om zijn vader te zien en ook daar komen alle familieleden even langs. Dan is Chandu ondertussen naar het huis geweest en we hadden zeker het goede huis maar moesten op de tweede verdieping zijn vandaar. Er wordt weer een riksja geregeld en we gaan op weg voor de tweede ronde. Boven wachten twee dames op me een moeder van 72 met haar dochter van 52 die komen uit Delhi en dit is hun tweede woning. Ik krijg een prima kamer met een douche en wc en dat voor 7000 rs per maand (90 euro). Eerst geven ze me een Chai om me welkom te heten. Daarna ga ik het dorp in om Anthony te bezoeken in zijn nieuwe winkel maar als ik bij een stalletje sta om water te kopen staat hij plotseling al achter me, wat een verrassing. Ik ga met hem mee naar zijn nieuwe winkel en we kletsen heerlijk even bij. Hij belt Megha om te zeggen dat ik er ben en die wil dat ik langskom voor lunch. Dus ik ga na het bezoek aan de drogist om de meest benodigde zaken zoals shampoo, badschuim, zeep ed te kopen richting Megha haar huis. Daar wordt ik ook met open armen welkom geheten. Ze heeft natuurlijk al eten gemaakt dus in een mum van tijd zitten we te eten. Na het bezoek aan Megha ga ik terug naar Nagwa maar de tieners zijn er niet de zus van Kaushal belt hem op en ze zijn onderweg van school naar huis. Ook een paar van de meiden, Suman en Deepa, zijn er. Ik ga per riksja terug naar mijn huis en de beide meiden gaan mee die willen graag weten waar ik woon. Ik geef ze ook gelijk wat kleding mee voor hunzelf en hun broertjes en zusjes. Als we weer teruglopen naar Assi zie ik ook Sandhya op de fiets langskomen die had ik nog niet gezien. Ik zeg tegen haar dat we binnenkort maar een keer af moeten spreken. Dan ga ik naar Open Hand Cafe want daar heb ik Wifi. Ik probeer met mijn moeder te skypen en die vertelt me dik in paniek dat het heel slecht met mijn vader gaat. Pff dat hakt er bij mij in zeg. Ik schrik er echt van de dokter was net weer geweest en had hem een spuit gegeven dus nu was het even afwachten. Ik neem direct contact met mijn broer op via allerlei wegen maar krijg helaas geen reactie. Ik moet nu echt terug naar mijn huis want alles gaat om 20.00 uur sluiten. Terug was ik uitgenodigd bij de beide dames om te eten rond 20.30 uur. Ik vertel hun van de situatie met mijn vader en ze zijn erg vol begrip. Ik krijg ook bijna geen hap door mijn keel door de situatie met mijn vader maar dat begrijpen de dames ook wel. Niet al te laat ga ik naar mijn kamer en probeer te slapen. Morgen maar weer contact met thuis opnemen km te kijken hoe het is. Welterusten Petra