Heerlijk weer terug bij Ganga Learning Center

Vandaag gaan we voor het eerst richting Ganga Learning Centre. Ik ben redelijk vroeg wakker en douche me op tijd. Dan neem ik yoghurt met muesli zodat ik een goede basis heb voor de dag. Rond 9.30 uur haalt Manni ons op bij de kraam aan de weg waar ze kleding verzamelen voor arme mensen. Dit zal ik gelijk uitleggen. Het is een hok gemaakt van een hekwerk waar mensen hun kleding in kunnen gooien die ze. Het meer gebruiken. Elke dag is hij open op bepaalde tijden en dan kunnen mensen die kleding nodig zijn en dit niet kunnen betalen hier gratis kleding weghalen, een prachtig systeem wat geweldig werkt want het is er altijd druk. Manni komt met een motorriksja die ons naar Samnarghat brengt waar de school van GLC is. Er is weer een giga weg opbreking onderweg waardoor er een giga file staat. Maar we komen toch nog redelijk op tijd aan. We worden heel hartelijk welkom geheten door de dames en ook door de kleine kinderen die in de ochtend op school zijn. Ik had alvast 2 tassen met spullen meegenomen voor de school. Een tas vol hier gekocht met oa cricketbats, spelmateriaal en leesboekjes. Verder had ik in Nederland al heel veel gekocht zoals tekenmateriaal, kleur dingen,ballonnen, knutselmateriaal etc dan hebben ze weer wat nieuwe spullen. Binnenkort ga ik nog wel een keer naar de winkel om wat meer spullen te kopen. Het is hier relatief goedkoop voor ons en zo worden ze er hier ook nog beter van. Kaushal is er ook omdat die foto's gaat nemen van de kinderen die nog een sponsor zoeken. En dat zijn er nog heel erg veel. Het leuke is dat ik nu zelf mijn toekomstige sponsorkindje kan uitzoeken. Ik zie wat kinderen die er de vorige keren ook al waren en heel veel nieuwe kinderen. We zijn dus nog heel veel nieuwe sponsors nodig voor €20 per maand geef je een kind een toekomst.
Ik ga ook maar eens flink wat foto's schieten deze keer zodat ik weer een verse serie heb. Ondertussen gaat de les gewoon door. De kinderen waren bezig met meditatie les toen we kwamen. Dat met Yoga is elke dag de start van de dag. Leuk om te zien hoe die kleintjes dat doen. Daarna is er een oefening waarbij ze zich voorstellen en ook vertellen hoe hun vader en moeder heten. Je kunt zien dat ze het verhaaltje uit het hoofd hebben geleerd vooral de ouderen, 6 jarigen. De kleintjes van 4 zijn nog erg verlegen en spreken natuurlijk ook minder goed Engels. Voor we gaan eten maken twee van de oudste kindjes alles klaar. Ze leggen matten neer waar de kids op gaan zitten, zetten lege bekers neer. De kinderen staan in de rij voor de wastafel, ze moeten verplicht handjes wassen. En dat gaat als een lopende trein. Dan zoeken ze hun plekje op voor lunch en worden de borden met rijst, dahl en een bloemkool gerecht gebracht. Wij krijgen ook lunch, gelukkig niet zoveel en het smaakt heerlijk. Na de lunch nog een paar keer de klas in waar ze ondertussen aan het schrijven en rekenen zijn.
Zo rond 14.30 uur gaan we met de motor riksja terug naar Benares. Ik stap in de buurt van Open Hand uit en ga den bezoek brengen aan Divya Jyoti, een centrum voor gehandicapten die normaal gesproken achter de deur worden gehouden. Ute, van Tree Ashram, werkt hier als vrijwilliger. Ik bel aan en er wordt opengedaan door een pupil. Ze spreken alleen Hindi maar ik begrijp dat ik mee moet komen naar boven dus schoenen uit en op naar een hoger gelegen verdieping. Daar aangekomen verwelkomt Ute me en stelt me voor aan de eigenaren van de NGO Sheila en Nigel, en die Sheila die ken ik, haha bijzonder. Ze heeft twee jaar gelden toen ik her was en Dhiraj in de gevangenis zat coor mij vertaalt bij zijn familie, we geven elkaar een dikke knuffel, net is zo een lief mens. Ik wist dat ze ook een ngo had maar niet dat het deze was wat bijzonder. Voor een kennis uit Nederland die veel met gehandicapte kinderen in India doet leg ik ook deze contacten omdat het kan zijn dat zij ook hier iets wil doen. Zij werkt alleen maar met gehandicapte kinderen. Nigel de man van Sheila ken ik nog niet maar wat een gave kerel zeg, geen typische Indiër en hij past 2x in Sheila qua postuur. Ik wordt welkom geheten en krijg een krans om van Afrikanen als welkom, zo lief. Ze vieren een soort after Diwali en ik kan gelijk meedoen. Ik krijg een heerlijk stuk cake, natuurlijk weer door Ute gebakken en ze zingen en dansen heerlijk te elkaar. De twee Amerikaanse meiden van Tree Ashram en een Duitse studente die ik ook daarvan ken zijn er ook aanwezig. Verder komt er een meisje op me af die me gelijk vraagt: ben je Nederlands? Dat kon ze natuurlijk horen. Het is Leena, een meisje hier geboren en als baby in Nederland geadopteerd. Ze reist 2 weken rond en is hier een paar dagen omdat ze Sheila en Nigel goed kent. Ze vraag me of ik haar een beetje wegwijs kan maken dus ik geef haar aan dat ik dat zeker wil doen. Ute laat me nog even het winkeltje zien dat ze runnen met kaarsjes, tasjes, handwerk etc etc. Ik beloof Sheila dat ik tzt nog terug kom om het eea te kopen van hun wat ik dan in Nederland weer kan verkopen. Ik ga richting open hand cafe en spreek met Leena af dat ze morgenvroeg naar bijbel mediatie in Tree Ashram komt en dat we daarna samen op stap gaan. Sheila regelt een riksja voor haar. Ik ga nog even naar Open Hand, neem een chili-ginger wake up drankje met een tosti. Ben een beetje leeg in. In maag en het duurt te lang voor we gaan eten. We koken vanavond thuis. Ik vraag Dhiraj of hij mee gaat eten thuis. Hij is om 18 uur vrij en gaat eerst snel naar huis en pikt me een half uur later op om naar mijn huis te gaan. Onderweg neem ik nog even nieuwe bananen en mandarijnen mee want we zijn er alweer doorheen. Gerda was al aan het koken geslagen en had de dag tevoren al alles gesneden dus het was ook zo klaar. Heerlijke basmati rijst met een groentenmix en een soort curry saus, niet echt zoals Dhiraj thuis eet maar hij maak wel alle pannen leeg dus het smaakt hem wel, de dag erop vertelde hij me dat hij thuis nog een maaltijd had gegeten pfffff ik moet er niet aan denken wat die allemaal naar binnen schuift .....
We kletsen ng even gezellig en maken een serie gekke foto's met een soort fotokaarten die ik mee had genomen, we hebben vreselijk gelachen. Als Dhiraj weggaat hebben Gerda en ik beide nog even tijd om iets voor onszelf te doen. Daarna probeer ik mem te Skypen maar die is niet meer on line. Ondertussen is het hier alweer na twaalven en ga ik naar bed, welterusten